Hoofdstuk 5, Nachtrust
Diezelfde middag komt ook Simhorselady thuis en ziet het enorme gevaarte van Hugo op de oprit staan, die net de garage uit komt lopen.
"Hugo Forum, is dit wat ik denk dat het is?" vraagt ze op een rustige, doch dringende toon. "Ja, leuk he!" reageert haar man enthousiast.
"Hoeveel heeft dit hoopje metaal je wel niet gekost? En we hebben nét een nieuwe auto sinds het ongeluk, wat moeten we hiermee?"
"Laat het me uitleggen! Het mag er nu dan wel uit zien als verloren geld, maar zodra het af is wordt het veel geld waard."
Simhorselady schudt met haar hoofd. "En daarbij, we kunnen er samen ook heel veel plezier aan beleven als hij eenmaal af is."
"Ja, áls hij eenmaal af is, maar ik ken jou. Dadelijk zitten we er weer mee opgescheept als je het weer genoeg vindt geweest."
"Ik beloof je, bij dezen, hij komt af én wordt het geld meer dan waard." Zonder nog iets te zeggen loopt Simhorselady naar de tuin.
"Hugo Forum, is dit wat ik denk dat het is?" vraagt ze op een rustige, doch dringende toon. "Ja, leuk he!" reageert haar man enthousiast.
"Hoeveel heeft dit hoopje metaal je wel niet gekost? En we hebben nét een nieuwe auto sinds het ongeluk, wat moeten we hiermee?"
"Laat het me uitleggen! Het mag er nu dan wel uit zien als verloren geld, maar zodra het af is wordt het veel geld waard."
Simhorselady schudt met haar hoofd. "En daarbij, we kunnen er samen ook heel veel plezier aan beleven als hij eenmaal af is."
"Ja, áls hij eenmaal af is, maar ik ken jou. Dadelijk zitten we er weer mee opgescheept als je het weer genoeg vindt geweest."
"Ik beloof je, bij dezen, hij komt af én wordt het geld meer dan waard." Zonder nog iets te zeggen loopt Simhorselady naar de tuin.
Daar ziet ze haar zus stil op een bankje zitten. "Wat mijn man nou weer heeft gekocht..." klaagt ze als ze erbij komt zitten.
Ddeemm kijkt op. "Oh, dat ja. Ik ben benieuwd wat dat gaat worden." zegt ze zonder echt aandacht te schenken aan haar zus.
"Gaat het wel?" vraagt Simhorselady. "Ja, mag ik jou wat vragen?" "Natuurlijk, jij altijd." zegt ze grappend, maar dat komt niet aan.
Serieus vraagt Ddeemm: "Ben jij al in de overgang?" "Ik dacht er is iets serieus aan de hand! Uhm, ja, volgens mij wel."
"Volgens mij?" vraagt Ddeemm. "Ja, ik bedoel, als ik kijk naar de maandelijke periode wel, maar verder merk ik er vrij weinig van."
"Oke, interessant." "Waarom wil je dat eigenlijk weten?" vraagt Simhorselady. "Nee zomaar, oh, trouwens, nog even wat anders..."
Ddeemm kijkt op. "Oh, dat ja. Ik ben benieuwd wat dat gaat worden." zegt ze zonder echt aandacht te schenken aan haar zus.
"Gaat het wel?" vraagt Simhorselady. "Ja, mag ik jou wat vragen?" "Natuurlijk, jij altijd." zegt ze grappend, maar dat komt niet aan.
Serieus vraagt Ddeemm: "Ben jij al in de overgang?" "Ik dacht er is iets serieus aan de hand! Uhm, ja, volgens mij wel."
"Volgens mij?" vraagt Ddeemm. "Ja, ik bedoel, als ik kijk naar de maandelijke periode wel, maar verder merk ik er vrij weinig van."
"Oke, interessant." "Waarom wil je dat eigenlijk weten?" vraagt Simhorselady. "Nee zomaar, oh, trouwens, nog even wat anders..."
"Bruce, welkom! Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen, als je wilt ben ik vanaf vandaag je nieuwe manager!"
Dat is het eerste wat Simon Koebel zegt als Bruce zijn kantoor in komt lopen en gaat zitten. Hij krijgt gelijk een glimlach.
"Dat is geweldig nieuws! Dankjewel! Dat goede nieuws kon ik wel even gebruiken!" Simon kijkt hem bedenkelijk aan.
"Jij bedankt natuurlijk. Maar hoezo kon je dat wel gebruiken dan?" vraagt hij. Bruce lucht zijn hart over de situatie met Nala.
"Jeetje, wat heftig om te horen jongen. Dat zou niemand mee moeten hoeven maken. Daar kunnen we wel wat mee." zegt Simon.
Bruce schrikt. "Hoe bedoel je?" "Nou, zo'n lieve vriend zijn met zo'n dramatisch verhaal, dat is natuurlijk goede PR."
Hij is overdonderd wat Simon zegt en twijfelt of hij dat wel wil, maar durft hem niet tegen te spreken. "Ik denk er over na."
Dat is het eerste wat Simon Koebel zegt als Bruce zijn kantoor in komt lopen en gaat zitten. Hij krijgt gelijk een glimlach.
"Dat is geweldig nieuws! Dankjewel! Dat goede nieuws kon ik wel even gebruiken!" Simon kijkt hem bedenkelijk aan.
"Jij bedankt natuurlijk. Maar hoezo kon je dat wel gebruiken dan?" vraagt hij. Bruce lucht zijn hart over de situatie met Nala.
"Jeetje, wat heftig om te horen jongen. Dat zou niemand mee moeten hoeven maken. Daar kunnen we wel wat mee." zegt Simon.
Bruce schrikt. "Hoe bedoel je?" "Nou, zo'n lieve vriend zijn met zo'n dramatisch verhaal, dat is natuurlijk goede PR."
Hij is overdonderd wat Simon zegt en twijfelt of hij dat wel wil, maar durft hem niet tegen te spreken. "Ik denk er over na."
"En dat is?" vraagt Simhorselady. "Over mama. Wat doen we daarmee?" "Waar doel je precies op?" vraagt Simhorselady.
"Dat verzorgingstehuis, moeten we haar daar wel naar toe sturen, nu met alles wat er speelt met die rechtzaak en zo."
"Nee, dat lijkt me een goed plan om dat even uit te stellen. Het leek me sowieso op dit moment toch al niet de juiste timing."
Ddeemm knikt. "En hoewel ze soms vreselijk irritant is, het is toch onze mama en dan heb ik haar liever nog even bij ons."
"Ze gaan haar echt niet de cel ingooien hoor, ze is al oud, dat kan ik me niet voorstellen." Ddeemm denkt daar anders over.
"We hebben het hier wel over het plegen van een moord, hè. Maar goed, we gaan het zien. Tot die tijd mag ze het bij ons afwachten."
"Dat verzorgingstehuis, moeten we haar daar wel naar toe sturen, nu met alles wat er speelt met die rechtzaak en zo."
"Nee, dat lijkt me een goed plan om dat even uit te stellen. Het leek me sowieso op dit moment toch al niet de juiste timing."
Ddeemm knikt. "En hoewel ze soms vreselijk irritant is, het is toch onze mama en dan heb ik haar liever nog even bij ons."
"Ze gaan haar echt niet de cel ingooien hoor, ze is al oud, dat kan ik me niet voorstellen." Ddeemm denkt daar anders over.
"We hebben het hier wel over het plegen van een moord, hè. Maar goed, we gaan het zien. Tot die tijd mag ze het bij ons afwachten."
Die avond liggen Seth en Ethan heerlijk tegen elkaar aan te slapen na een vermoeiende dag doorbrengen met hun oma en kinderen.
Rond een uur of 3 begint er één van de tweeling keihard te huilen, waarna ook niet snel de andere mee gaat in de janksymfonie.
Seth wordt er wakker van, terwijl Ethan half versuft begint te murmelen. "Wat zeg je allemaal?" vraagt Seth geïrriteerd.
"Kun jij niet gaan? Ik ben er gisteren al uit geweest en moet morgen weer vroeg naar mij werk. En ik ben gewoon zo moe."
Seth hoort zijn man direct daarna weer in slaap vallen. "Pfff, en ik niet dan?" fluistert hij als hij langzaam uit bed stapt.
"Ik heb de hele dag al voor de kinderen gezorgd en mag ik dat 's avonds ook weer doen." Met gemor loopt hij naar de babykamer
Rond een uur of 3 begint er één van de tweeling keihard te huilen, waarna ook niet snel de andere mee gaat in de janksymfonie.
Seth wordt er wakker van, terwijl Ethan half versuft begint te murmelen. "Wat zeg je allemaal?" vraagt Seth geïrriteerd.
"Kun jij niet gaan? Ik ben er gisteren al uit geweest en moet morgen weer vroeg naar mij werk. En ik ben gewoon zo moe."
Seth hoort zijn man direct daarna weer in slaap vallen. "Pfff, en ik niet dan?" fluistert hij als hij langzaam uit bed stapt.
"Ik heb de hele dag al voor de kinderen gezorgd en mag ik dat 's avonds ook weer doen." Met gemor loopt hij naar de babykamer
Rond diezelfde tijd is ook Reina uit de veren, maar dan voor hele andere redenen. Ze staat te wachten in het donker in een speeltuin.
In de verte hoort ze een auto aan komen rijden die op de parkeerplaats stopt. Een man stapt uit en loopt naar haar toe.
"Gelukkig, daar ben je. Betrouwbaarheid is het allerbelangrijkste in ons vak." "Ik zeg je toch dat ik een aanwinst ben."
"Nou, je moet jezelf eerst nog wel echt bewijzen." Hij opent zijn jas en haalt uit de binnenkant van een zak een plastic zakje.
"Is dit alles?" zegt Reina terwijl ze naar het witte poeder in het zakje kijkt. "Dit is je eerste test." bromt de man.
"Laat maar eens zien hoe snel je het kwijt bent. En oh wee als je mij bedondert, dan hoor je zeker nog van me." En hij loopt snel weg.
In de verte hoort ze een auto aan komen rijden die op de parkeerplaats stopt. Een man stapt uit en loopt naar haar toe.
"Gelukkig, daar ben je. Betrouwbaarheid is het allerbelangrijkste in ons vak." "Ik zeg je toch dat ik een aanwinst ben."
"Nou, je moet jezelf eerst nog wel echt bewijzen." Hij opent zijn jas en haalt uit de binnenkant van een zak een plastic zakje.
"Is dit alles?" zegt Reina terwijl ze naar het witte poeder in het zakje kijkt. "Dit is je eerste test." bromt de man.
"Laat maar eens zien hoe snel je het kwijt bent. En oh wee als je mij bedondert, dan hoor je zeker nog van me." En hij loopt snel weg.
De volgende ochtend is het voor Roel weer tijd om naar de revalidatie te gaan en hij was er voor vroeg uit de veren.
Ddeemm was nog verbaasd over dat hij zo vroeg was opgestaan om zich voor te bereiden. "Zo, jij hebt er zin in." zei ze.
"Je maakt echt met de dag verbeteringen." zegt Floor als ze Roel helpt met een moeilijke oefening op de behandeltafel.
"En kun je nu naast je been ook je linkerhand omhoog brengen tegelijkertijd?" vraagt ze. Roel wil niet onderdoen en probeert het.
Hij vliegt bijna uit balans, maar gelukkig grijpt Floor snel in en ondersteunt ze hem bij zijn arm en bij zijn billen.
"Zit je nu aan mijn kont?" vraagt Roel glimlachen naar haar. "Het leek me nu niet het moment om te vallen." zegt Floor.
"Nou, wees maar niet bang hoor, voor jou zal ik altijd vallen." Terwijl Floor lacht om zijn grapje, vervolgt ze: "volgende oefening."
Ddeemm was nog verbaasd over dat hij zo vroeg was opgestaan om zich voor te bereiden. "Zo, jij hebt er zin in." zei ze.
"Je maakt echt met de dag verbeteringen." zegt Floor als ze Roel helpt met een moeilijke oefening op de behandeltafel.
"En kun je nu naast je been ook je linkerhand omhoog brengen tegelijkertijd?" vraagt ze. Roel wil niet onderdoen en probeert het.
Hij vliegt bijna uit balans, maar gelukkig grijpt Floor snel in en ondersteunt ze hem bij zijn arm en bij zijn billen.
"Zit je nu aan mijn kont?" vraagt Roel glimlachen naar haar. "Het leek me nu niet het moment om te vallen." zegt Floor.
"Nou, wees maar niet bang hoor, voor jou zal ik altijd vallen." Terwijl Floor lacht om zijn grapje, vervolgt ze: "volgende oefening."