Hoofdstuk 3, Ziekenhuislucht
'Roel, ik moet je wat vertellen,' begon Ddeemm met een ernstig gezicht tegen Roel. Roel keek bedenkelijk.
'Gaat alles wel goed?' vroeg hij. Het gezicht van Ddeemm zette een geforceerde glimlach op, maar dat viel niet op.
'Ik ben zwanger!' zei ze. Roel sprong een gat in de lucht. 'Zwanger! Wat geweldig!' zei Roel. Hij gaf haar een dikke smakkerd.
'Hoelang al?' wilde hij nieuwsgierig weten. 'En hoelang weet jij dit al?' vroeg hij door.
'Ik weet het allemaal niet. Ik weet het ook pas maar sinds net. Beloof me nog niks te zeggen tegen de rest.'
'Dat beloof ik.' zei Roel en gaf haar nog een kus.
'Gaat alles wel goed?' vroeg hij. Het gezicht van Ddeemm zette een geforceerde glimlach op, maar dat viel niet op.
'Ik ben zwanger!' zei ze. Roel sprong een gat in de lucht. 'Zwanger! Wat geweldig!' zei Roel. Hij gaf haar een dikke smakkerd.
'Hoelang al?' wilde hij nieuwsgierig weten. 'En hoelang weet jij dit al?' vroeg hij door.
'Ik weet het allemaal niet. Ik weet het ook pas maar sinds net. Beloof me nog niks te zeggen tegen de rest.'
'Dat beloof ik.' zei Roel en gaf haar nog een kus.
Door het dolle heen was Roel op weg naar de studeerkamer om stiekem een oud zwangerschapsboek te lezen.
Maar toen hij de trap opliep en hij naar de boekenkast liep, zag hij een lichaam op de grond liggen.
Hij slaakte een kreet en sloeg zijn hand voor de mond. 'Reina!' riep hij. Hij boog zich over het lichaam.
'Reina, leef je nog? Hoor je me, Reina?' Hij voelde aan haar nek. Een moment van geluk ging door hem heen toen hij haar adem voelde.
'Ik moet iets doen.' Praatte hij in zichzelf. Hij greep naar zijn mobieltje en belde 112. Ze kwamen er zo snel mogelijk aan.
Hij ging gelijk op zoek naar Simhorselady en Hugo.
Maar toen hij de trap opliep en hij naar de boekenkast liep, zag hij een lichaam op de grond liggen.
Hij slaakte een kreet en sloeg zijn hand voor de mond. 'Reina!' riep hij. Hij boog zich over het lichaam.
'Reina, leef je nog? Hoor je me, Reina?' Hij voelde aan haar nek. Een moment van geluk ging door hem heen toen hij haar adem voelde.
'Ik moet iets doen.' Praatte hij in zichzelf. Hij greep naar zijn mobieltje en belde 112. Ze kwamen er zo snel mogelijk aan.
Hij ging gelijk op zoek naar Simhorselady en Hugo.
'Oke, oke. Ik beloof niks te zeggen. Maar waarom doen jullie zoiets? Oke laat maar, ik hoef het eigenlijk ook niet te weten.'
Bruce draaide zich om en wilde zo snel mogelijk weg uit deze ruimte. 'Dat ging maar net goed, Settie.' zei Ethan tegen Seth.
'Ja, een pak van mijn hart! Maar we moeten in het vervolg echt rustiger en geheimzinniger aan doen! Stel je voor, dat...'
'Rustig maar. Het komt wel goed. Hoelang waren we het eigenlijk nog van plan om geheim te houden? Ik bedoel...'
'Nee, Ethan. We hadden afgesproken nog niks te zeggen totdat we er allebei uitwaren.' zei Seth. 'Zal ik je dan helpen?' zei Ethan ondeugend.
Hij drukte zijn lippen op die van Seth. Seth schrok hiervan en keek snel om zich heen... Niemand te zien! En hij ging mee in de roes genaamd liefde.
Bruce draaide zich om en wilde zo snel mogelijk weg uit deze ruimte. 'Dat ging maar net goed, Settie.' zei Ethan tegen Seth.
'Ja, een pak van mijn hart! Maar we moeten in het vervolg echt rustiger en geheimzinniger aan doen! Stel je voor, dat...'
'Rustig maar. Het komt wel goed. Hoelang waren we het eigenlijk nog van plan om geheim te houden? Ik bedoel...'
'Nee, Ethan. We hadden afgesproken nog niks te zeggen totdat we er allebei uitwaren.' zei Seth. 'Zal ik je dan helpen?' zei Ethan ondeugend.
Hij drukte zijn lippen op die van Seth. Seth schrok hiervan en keek snel om zich heen... Niemand te zien! En hij ging mee in de roes genaamd liefde.
'Simhorsie van me, ben je nog boos?' vroeg Hugo aan Simhorselady. 'Nee, natuurlijk ben ik niet boos.
Alleen m'n man heeft zitten aanpappen met mijn zus, maar voor de rest gaat het goed met me.'
'Je bent dus nog boos.' concludeerde Hugo. 'Natuurlijk ben ik boos! Hoe zou jij het vinden als ik met Roel naar bed ging!' verwijtte Simhorselady.
Daar schrok Hugo even van. Hij had haar nog nooit zo boos gezien. 'Liefje, het was niet mijn bedoeling om...'
Maar toen kwam Roel binnen en ze schoten allebei recht op. Als hij zijn zin had afgemaakt was Roel er ook achter gekomen.
Hijgend vertelde Roel dat hij Reina had gevonden in de studeerkamer. Simhorselady en Hugo schrokken er allebei van en gingen er zo snel mogelijk naar toe.
In de verte hoorde je de ambulance aan komen rijden.
Alleen m'n man heeft zitten aanpappen met mijn zus, maar voor de rest gaat het goed met me.'
'Je bent dus nog boos.' concludeerde Hugo. 'Natuurlijk ben ik boos! Hoe zou jij het vinden als ik met Roel naar bed ging!' verwijtte Simhorselady.
Daar schrok Hugo even van. Hij had haar nog nooit zo boos gezien. 'Liefje, het was niet mijn bedoeling om...'
Maar toen kwam Roel binnen en ze schoten allebei recht op. Als hij zijn zin had afgemaakt was Roel er ook achter gekomen.
Hijgend vertelde Roel dat hij Reina had gevonden in de studeerkamer. Simhorselady en Hugo schrokken er allebei van en gingen er zo snel mogelijk naar toe.
In de verte hoorde je de ambulance aan komen rijden.
Het is de laatste dag van de vakantie en morgen zou Bruce weer terug naar school moeten.
Hij ging voor het eerst naar groep 4, wat heel spannend is voor de meeste jongens en meiden van die leeftijd.
Maar dat was niet waar Bruce zich zorgen om aan het maken was, het was vandaag ook de laatste dag dat het Zeemeerwier kon werken.
Maar helaas was er de hele dag niks met hem gebeurd, hij heeft niet één raar ding aan zichzelf gevoeld. Geen behoefte aan water of vissenvoer.
Hij legde zich erbij neer en kroop onder de wol. Morgen zou hij weer naar school moeten en het zal toch al een lange dag worden.
Hij ging voor het eerst naar groep 4, wat heel spannend is voor de meeste jongens en meiden van die leeftijd.
Maar dat was niet waar Bruce zich zorgen om aan het maken was, het was vandaag ook de laatste dag dat het Zeemeerwier kon werken.
Maar helaas was er de hele dag niks met hem gebeurd, hij heeft niet één raar ding aan zichzelf gevoeld. Geen behoefte aan water of vissenvoer.
Hij legde zich erbij neer en kroop onder de wol. Morgen zou hij weer naar school moeten en het zal toch al een lange dag worden.
Met spoed is Reina naar de eerste hulp gereden en heeft een aantal onderzoeken ondergaan.
Zo snel als Seth het hoorde had hij zijn kleren aangetrokken en was samen met zijn ouders meegereden achter de ambulance aan.
De onderzoeken duurden lang, maar na enkele uren kwam Reina binnenrijden en iedereen verzamelden om haar heen.
De dokter kwam er ook bij staan. 'En dokter? Weten jullie al wat er aan de hand is?' vroeg Simhorselady bezorgd.
'Het lijkt erop dat er een hard voorwerp tegen haar hoofd is aangekomen. Ernstig hersenletsel is opgetreden. We zullen haar in coma moeten houden. Maar ze komt er wel bovenop.'
'Dus alles is dan weet bij het oude?' vroeg Hugo achterdochtig. 'Helaas niet. Door de klap die de hersenen hebben gehad is er een belangrijk deel geraakt.
Het spijt me om dit te zeggen, maar de kans is groot dat Reina haar geheugen is kwijtgeraakt.'
Zo snel als Seth het hoorde had hij zijn kleren aangetrokken en was samen met zijn ouders meegereden achter de ambulance aan.
De onderzoeken duurden lang, maar na enkele uren kwam Reina binnenrijden en iedereen verzamelden om haar heen.
De dokter kwam er ook bij staan. 'En dokter? Weten jullie al wat er aan de hand is?' vroeg Simhorselady bezorgd.
'Het lijkt erop dat er een hard voorwerp tegen haar hoofd is aangekomen. Ernstig hersenletsel is opgetreden. We zullen haar in coma moeten houden. Maar ze komt er wel bovenop.'
'Dus alles is dan weet bij het oude?' vroeg Hugo achterdochtig. 'Helaas niet. Door de klap die de hersenen hebben gehad is er een belangrijk deel geraakt.
Het spijt me om dit te zeggen, maar de kans is groot dat Reina haar geheugen is kwijtgeraakt.'