Hoofdstuk 4, Pestkop
Het is al een week later en de doktoren hebben toestemming geven om Reina weer bij zinnen te laten komen.
Dokter Fernandez was erbij toen Reina haar ogen open deed, samen met Hugo en Simhorselady.
Reina keek de kamer rond en keek naar haar ouders. Het duurde even totdat ze besefte waar ze was.
'Wat... Wat is er gebeurd?' vroeg Reina. De dokter legde uit dat ze in coma was gehouden. 'Maar hoe heb ik die klap dan gekregen?'
'Dat is voor later belang, schatje. We moeten er eerst voor zorgen dat je er boven op komt.' zei Hugo.
Simhorselady stond samen met Hugo naast het bed van Reina de afgelopen dagen.
Dokter Fernandez was erbij toen Reina haar ogen open deed, samen met Hugo en Simhorselady.
Reina keek de kamer rond en keek naar haar ouders. Het duurde even totdat ze besefte waar ze was.
'Wat... Wat is er gebeurd?' vroeg Reina. De dokter legde uit dat ze in coma was gehouden. 'Maar hoe heb ik die klap dan gekregen?'
'Dat is voor later belang, schatje. We moeten er eerst voor zorgen dat je er boven op komt.' zei Hugo.
Simhorselady stond samen met Hugo naast het bed van Reina de afgelopen dagen.
Nu Simhorselady zag hoe lief Hugo met Reina omging, braak er iets bij haar. Er rolde een traan over haar wang.
Niemand zag het en ze veegde hem gauw weg. 'Hugo, kan ik jou even spreken?' vroeg ze. 'Zeg het maar.' zei Hugo.
'Onder vier ogen graag. Ga je mee naar de gang?' Hugo liep zijn vrouw achterna. 'Dan test ik even of alles in orde is.' zei dokter Fernandez.
'Dan kan ze vandaag al mee naar huis.' 'Wat is er aan de hand?' vroeg Hugo aan Simhorselady.
'Het spijt me!' huilde Simhorselady. Hugo gaf haar een knuffel. 'Nee, het spijt mij juist. Ik had nooit vreemd moeten gaan!'
'Ik snap het ook wel, hoor. Je dacht dat ik dood was.' 'Maar dat ben je niet, kom hier!' En Hugo gaf haar een kus.
Niemand zag het en ze veegde hem gauw weg. 'Hugo, kan ik jou even spreken?' vroeg ze. 'Zeg het maar.' zei Hugo.
'Onder vier ogen graag. Ga je mee naar de gang?' Hugo liep zijn vrouw achterna. 'Dan test ik even of alles in orde is.' zei dokter Fernandez.
'Dan kan ze vandaag al mee naar huis.' 'Wat is er aan de hand?' vroeg Hugo aan Simhorselady.
'Het spijt me!' huilde Simhorselady. Hugo gaf haar een knuffel. 'Nee, het spijt mij juist. Ik had nooit vreemd moeten gaan!'
'Ik snap het ook wel, hoor. Je dacht dat ik dood was.' 'Maar dat ben je niet, kom hier!' En Hugo gaf haar een kus.
De eerste schooldag na de zomervakantie is weer aangebroken en Bruce was best zenuwachtig.
Door het turbulente jaar wat hij heeft gehad, waren zijn cijfers niet al te best. Daarom moest hij dit jaar over doen.
Terwijl al zijn vrienden doorstroomde, bleef hij achter in een nieuwe klas. En hij maakte daar niet gelijk de beste indruk.
Na de kennismaking met de andere klasgenoten, begonnen ze met geschiedenis. Dit had Bruce allemaal al gehad en was er vorig jaar al goed in.
Daarom stak hij elke keer zijn hand op, bij elke vraag die hij vroeg. En dit viel niet in goede aarde bij Jason.
Door het turbulente jaar wat hij heeft gehad, waren zijn cijfers niet al te best. Daarom moest hij dit jaar over doen.
Terwijl al zijn vrienden doorstroomde, bleef hij achter in een nieuwe klas. En hij maakte daar niet gelijk de beste indruk.
Na de kennismaking met de andere klasgenoten, begonnen ze met geschiedenis. Dit had Bruce allemaal al gehad en was er vorig jaar al goed in.
Daarom stak hij elke keer zijn hand op, bij elke vraag die hij vroeg. En dit viel niet in goede aarde bij Jason.
Na de geschiedenisles en nog een les studievaardigheid was het pauze en mochten de kinderen naar buiten.
Bruce wilde spelen met de andere kinderen uit de klas, maar hij werd tegengehouden door Jason.
'Hey, wil je mee knikkeren?' vroeg Bruce aan Jason. Hij had nog niet door dat Jason de pik op hem had, maar daar kwam snel verandering in.
'Nee, natuurlijk wil ik niet met je knikkeren. Wat denk je wel niet, wijsneus?!' Bruce schrok nogal van wat zijn klasgenootje zei.
'Sorry?' zei hij en zette een stap achteruit. 'Als jij denkt dat je beter bent dan mij, dan heb je het enorm mis.' zei Jason.
Bruce keek hem vragend aan. 'Wacht maar af.' zei Jason. Hij liep naar de schommel en liet Bruce verbouwereerd achter.
Bruce wilde spelen met de andere kinderen uit de klas, maar hij werd tegengehouden door Jason.
'Hey, wil je mee knikkeren?' vroeg Bruce aan Jason. Hij had nog niet door dat Jason de pik op hem had, maar daar kwam snel verandering in.
'Nee, natuurlijk wil ik niet met je knikkeren. Wat denk je wel niet, wijsneus?!' Bruce schrok nogal van wat zijn klasgenootje zei.
'Sorry?' zei hij en zette een stap achteruit. 'Als jij denkt dat je beter bent dan mij, dan heb je het enorm mis.' zei Jason.
Bruce keek hem vragend aan. 'Wacht maar af.' zei Jason. Hij liep naar de schommel en liet Bruce verbouwereerd achter.
Seth besloot toch maar om helemaal voor de relatie te gaan en te zoenen.
Hij durfde dit in eerste instantie niet, omdat hij bang was om betrapt te worden.
Maar ze waren nu op Ethans kamer, dus ze zouden moeilijk betrapt worden. Ze waren teder aan het vrijen, tot Bruce binnenkwam.
Seth schrok op en zette een paar stappen van Ethan opzij. En Ethan zag de betraande ogen van Bruce.
Bruce wilde namelijk over zijn schooldag praten met zijn grote broer, maar dit was niet bepaald wat hij wilde aantreffen.
Bruce rende overstuur weg en Ethan erachteraan. Met rode wangen bleef Seth achter, hij schaamde zich.
Hij durfde dit in eerste instantie niet, omdat hij bang was om betrapt te worden.
Maar ze waren nu op Ethans kamer, dus ze zouden moeilijk betrapt worden. Ze waren teder aan het vrijen, tot Bruce binnenkwam.
Seth schrok op en zette een paar stappen van Ethan opzij. En Ethan zag de betraande ogen van Bruce.
Bruce wilde namelijk over zijn schooldag praten met zijn grote broer, maar dit was niet bepaald wat hij wilde aantreffen.
Bruce rende overstuur weg en Ethan erachteraan. Met rode wangen bleef Seth achter, hij schaamde zich.
Ethan trof Bruce huilend aan, hangend tegen de bar. 'Mag ik binnenkomen?' vroeg Ethan.
Bruce keek op met betraande ogen en knikte ja. Ethan ging op de kruk naast die van Bruce zitten.
Ethan wist niet hoe hij moest beginnen, want om eerlijk te zijn schaamde hij zich er ook voor.
'Bruce, het spijt me echt. Het was echt niet de bedoeling dat je dat moest zien! Ik zweer het!' zei Ethan.
Bruce keek hem verward aan. 'Ik weet zelf ook nog niet echt wat ik ermee aanmoet...' Ethan begon ook te huilen.
'Maar dat was eigenlijk niet de reden...' zei Bruce, maar hij kon zijn zin niet afmaken want Ethan gaf hem een knuffel.
Bruce keek op met betraande ogen en knikte ja. Ethan ging op de kruk naast die van Bruce zitten.
Ethan wist niet hoe hij moest beginnen, want om eerlijk te zijn schaamde hij zich er ook voor.
'Bruce, het spijt me echt. Het was echt niet de bedoeling dat je dat moest zien! Ik zweer het!' zei Ethan.
Bruce keek hem verward aan. 'Ik weet zelf ook nog niet echt wat ik ermee aanmoet...' Ethan begon ook te huilen.
'Maar dat was eigenlijk niet de reden...' zei Bruce, maar hij kon zijn zin niet afmaken want Ethan gaf hem een knuffel.
Reina mocht van de dokter in de avond al naar huis, want ze was helemaal goedgekeurd. Op het geheugenverlies na, was er niks aan de hand.
Haar langetermijngeheugen was niks mee aan de hand, maar vooral het kortetermijngeheugen was beschadigd.
Toen Simhorselady en Reina de eetkamer inliepen, kwamen ze Roel tegen. 'Ik maak je bed alvast op.' zei Simhorselady en ze liep door.
'Ik hoorde dat je mij gevonden had. Echt heel erg bedankt, oom!' zei Reina tegen Roel. 'Awh, dat hoeft niet.' Hij gaf haar een knuffel.
'Maar mag ik je wat vragen? Weet jij nog wat er was gebeurd dat je knock-out raakte?' vroeg Roel aan Reina. 'Nee,' zei Reina.
'Hugo zei al dat je aan geheugen verlies leed. Ik weet genoeg.' zei Roel en hij stapte in zijn auto.
Haar langetermijngeheugen was niks mee aan de hand, maar vooral het kortetermijngeheugen was beschadigd.
Toen Simhorselady en Reina de eetkamer inliepen, kwamen ze Roel tegen. 'Ik maak je bed alvast op.' zei Simhorselady en ze liep door.
'Ik hoorde dat je mij gevonden had. Echt heel erg bedankt, oom!' zei Reina tegen Roel. 'Awh, dat hoeft niet.' Hij gaf haar een knuffel.
'Maar mag ik je wat vragen? Weet jij nog wat er was gebeurd dat je knock-out raakte?' vroeg Roel aan Reina. 'Nee,' zei Reina.
'Hugo zei al dat je aan geheugen verlies leed. Ik weet genoeg.' zei Roel en hij stapte in zijn auto.
Des te langer hij in zijn auto aan het rijden was, des te woedender hij werd. Als hij niet op zou passen reed hij iets aan.
Hij reed de stad rond, op zoek naar Morris. Roel had namelijk een goede band met zijn nichtje en hij wilde dat Morris zou boeten voor wat hij heeft gedaan.
Toen hij langs een park reed, zag hij een groepje hangjongeren. En daartussen stond Morris met zijn kuif.
Roel stopte de auto, smeet de deur dicht en rende op het groepje af. De jongeren wilde wegrennen, maar Roel riep: 'Staan blijven, Morris!'
Terwijl Morris bleef staan, rende de rest weg. Roel ging voor hem staan, stak zijn vinger uit en riep:
'Als jij nog één keer in de buurt van Reina komt, maak ik je af!'
Hij reed de stad rond, op zoek naar Morris. Roel had namelijk een goede band met zijn nichtje en hij wilde dat Morris zou boeten voor wat hij heeft gedaan.
Toen hij langs een park reed, zag hij een groepje hangjongeren. En daartussen stond Morris met zijn kuif.
Roel stopte de auto, smeet de deur dicht en rende op het groepje af. De jongeren wilde wegrennen, maar Roel riep: 'Staan blijven, Morris!'
Terwijl Morris bleef staan, rende de rest weg. Roel ging voor hem staan, stak zijn vinger uit en riep:
'Als jij nog één keer in de buurt van Reina komt, maak ik je af!'