Hoofdstuk 2, Aankoop
"Meneer, u kunt haar niet zomaar meenemen! Mijn moeder is dementerende, u kunt haar niet opsluiten. Dat is mensonterend!"
Ddeemm probeert te voorkomen dat Maria mee naar het bureau moet, maar de mannelijke agent houdt haar tegen. "Mevrouw, rustig."
Ondertussen slaat de andere agente Maria in de boeien. "Mevrouw, dat is niet nodig, mijn moeder is niet gevaarlijk." zegt Simhorselady.
Er wordt naar haar geluisterd en Maria mag ongeboeid mee. Al die tijd heeft Maria niks te zeggen. "Ik ga mee, mam. Komt goed."
Terwijl Maria meeloopt naar de politiewagen probeert Simhorselady haar zus een beetje te kalmeren. "Zussie, even diep ademhalen."
Ddeemm kalmeert een beetje. "Ga jij lekker naar huis, ik ga wel met mama mee en kijk wat ik kan doen, oke?" Ddeemm stemt mee in.
Ddeemm probeert te voorkomen dat Maria mee naar het bureau moet, maar de mannelijke agent houdt haar tegen. "Mevrouw, rustig."
Ondertussen slaat de andere agente Maria in de boeien. "Mevrouw, dat is niet nodig, mijn moeder is niet gevaarlijk." zegt Simhorselady.
Er wordt naar haar geluisterd en Maria mag ongeboeid mee. Al die tijd heeft Maria niks te zeggen. "Ik ga mee, mam. Komt goed."
Terwijl Maria meeloopt naar de politiewagen probeert Simhorselady haar zus een beetje te kalmeren. "Zussie, even diep ademhalen."
Ddeemm kalmeert een beetje. "Ga jij lekker naar huis, ik ga wel met mama mee en kijk wat ik kan doen, oke?" Ddeemm stemt mee in.
De volgende ochtend staat Reina laat op uit haar bed. Ze heeft eigenlijk heel de dag niks te doen en is lekker lang blijven liggen.
Nadat ze rustig heeft gedoucht en ontbeten haalt ze aangekleed en wel de post uit de brievenbus. "Godver, wat is dit nu?"
Tussen alle reclamefolders door ziet ze een blauwe envelop zitten. Snel opent ze hem. "Nee, dit ga je niet menen." zucht ze.
"Ze moeten eens van mijn geld afblijven, dit kan ik toch niet betalen. Verdomde rotoverheid, laat die rijke mensen maar meer betalen."
Chagrijnig smijt ze de brievenbus dicht en gooit de verfrommelde brief richting de prullenbak. "Nu maar weer kijken hoe ik aan geld ga komen."
Nadat ze rustig heeft gedoucht en ontbeten haalt ze aangekleed en wel de post uit de brievenbus. "Godver, wat is dit nu?"
Tussen alle reclamefolders door ziet ze een blauwe envelop zitten. Snel opent ze hem. "Nee, dit ga je niet menen." zucht ze.
"Ze moeten eens van mijn geld afblijven, dit kan ik toch niet betalen. Verdomde rotoverheid, laat die rijke mensen maar meer betalen."
Chagrijnig smijt ze de brievenbus dicht en gooit de verfrommelde brief richting de prullenbak. "Nu maar weer kijken hoe ik aan geld ga komen."
Met veel pijn in haar moederhart, brengt Ddeemm vandaag Cloedien voor het eerst naar de kinderopvang en ze heeft het er zwaar mee.
Ze probeert zo opgewekt te zijn als ze kan om het makkelijker te maken voor Cloedien, maar schiet vol in de stress wanneer ze iets ruikt.
"Heb je nou poepie gedaan?" Schuldbewust kijkt Cloedien haar moeder aan en knikt ja. "Kom, we gaan je verschonen bij de toiletten."
Daar vloekt ze in zichzelf. "Ik ben een extra broekje vergeten in alle stress vanochtend. Sorry lieverd, maar dit lukt ook wel vandaag toch."
Na het verschonen brengt ze Cloedien bij de rest van de peuters en neemt ze afscheid van haar dochter. "Je gaat een leuke dag hebben!"
Nog snel geeft ze een laatste knuffel en laat ze Cloedien met een al iets geruster hart achter als ze haar al ziet spelen met de rest.
Ze probeert zo opgewekt te zijn als ze kan om het makkelijker te maken voor Cloedien, maar schiet vol in de stress wanneer ze iets ruikt.
"Heb je nou poepie gedaan?" Schuldbewust kijkt Cloedien haar moeder aan en knikt ja. "Kom, we gaan je verschonen bij de toiletten."
Daar vloekt ze in zichzelf. "Ik ben een extra broekje vergeten in alle stress vanochtend. Sorry lieverd, maar dit lukt ook wel vandaag toch."
Na het verschonen brengt ze Cloedien bij de rest van de peuters en neemt ze afscheid van haar dochter. "Je gaat een leuke dag hebben!"
Nog snel geeft ze een laatste knuffel en laat ze Cloedien met een al iets geruster hart achter als ze haar al ziet spelen met de rest.
In vol ornaat is Simhorselady naar de manege "De Teugels Vieren" gegaan om te mogen proefrijden op een beschikbaar paard.
"Sorry mevrouw, maar op dit moment hebben we maar weinig nieuwe paarden in de stallen. Ik moet u helaas teleurstellen."
Simhorselady is teleurgesteld als ze hoort wat de manegehoudster haar verteld. "Oh dat is echt ontzettend jammer, helemaal niks?"
"Nou..." vervolgt de manegehoudsters. "Dit paard is nieuw bij ons en heeft nog geen ruiter, maar we weten verder nog niks van het karakter."
Simhorselady is op slag verliefd. "Dat maakt me niks uit, het is een prachtig paard." Ze loopt naar het paard toe en aait haar over het hoofd.
"Fallon heet ze." "Wat een prachtige meid ben jij, Fallon. Weet je wat?" Simhorselady draait zich om. "Dit is het lot. Ik ga haar verzorgen."
"Sorry mevrouw, maar op dit moment hebben we maar weinig nieuwe paarden in de stallen. Ik moet u helaas teleurstellen."
Simhorselady is teleurgesteld als ze hoort wat de manegehoudster haar verteld. "Oh dat is echt ontzettend jammer, helemaal niks?"
"Nou..." vervolgt de manegehoudsters. "Dit paard is nieuw bij ons en heeft nog geen ruiter, maar we weten verder nog niks van het karakter."
Simhorselady is op slag verliefd. "Dat maakt me niks uit, het is een prachtig paard." Ze loopt naar het paard toe en aait haar over het hoofd.
"Fallon heet ze." "Wat een prachtige meid ben jij, Fallon. Weet je wat?" Simhorselady draait zich om. "Dit is het lot. Ik ga haar verzorgen."
Roel heeft vrijwel dagelijks revalidatietherapie om het proces van revalideren te versnellen. Hij wil er zo snel mogelijk weer vanaf zijn.
Gelukkig is Floor, zijn revalidatiearts, heel goed in haar vak en kunnen ze al beginnen met de eerste stapjes aan de balk.
"Kun je proberen om te gaan staan, als je je goed vasthoudt aan de balk?" vraagt Floor aan Roel. Roel twijfelt nog een beetje.
"Maar wat als ik val?" zegt hij een beetje bangig. "Geen zorgen, ik sta achter je, mocht er iets gebeuren. Maar ik heb vertrouwen in je."
Dat geeft Roel een kleine vertrouwensboost en probeert het. Langzaam zet hij zijn eerste been buiten de rolstoel en daarna de andere.
Het gaat goed, totdat hij toch veel te snel weer een stap wilt zetten en verliest zijn evenwicht. Gelukkig kon Floor hem nog net op tijd opvangen.
"Dat ging hartstikke goed, man!" zegt Floor opbeurend. Dat geeft Roel al iets minder het gevoel een mislukking te zijn en hij voelt zich fijn.
Gelukkig is Floor, zijn revalidatiearts, heel goed in haar vak en kunnen ze al beginnen met de eerste stapjes aan de balk.
"Kun je proberen om te gaan staan, als je je goed vasthoudt aan de balk?" vraagt Floor aan Roel. Roel twijfelt nog een beetje.
"Maar wat als ik val?" zegt hij een beetje bangig. "Geen zorgen, ik sta achter je, mocht er iets gebeuren. Maar ik heb vertrouwen in je."
Dat geeft Roel een kleine vertrouwensboost en probeert het. Langzaam zet hij zijn eerste been buiten de rolstoel en daarna de andere.
Het gaat goed, totdat hij toch veel te snel weer een stap wilt zetten en verliest zijn evenwicht. Gelukkig kon Floor hem nog net op tijd opvangen.
"Dat ging hartstikke goed, man!" zegt Floor opbeurend. Dat geeft Roel al iets minder het gevoel een mislukking te zijn en hij voelt zich fijn.
Langzaam maar zeker beginnen Seth en Ethan steeds meer te wennen aan hun rol als kersverse ouders. "Lieffie, heb jij de flesjes verwarmd?"
Seth roept naar Ethan die in de keuken melk aan het opwarmen is. "Je hoeft niet zo te schreeuwen." grapt Ethan die net aan kwam lopen.
"Even testen of het de juiste temperatuur is." Ethan voelt aan een paar druppels op zijn pols. "Het is perfect, hier." Hij geeft een flesje aan Seth.
"Ik ben toch wel blij dat we dit niet zelf hoeven te produceren, hoor." "Ik wil anders vanavond wel proberen of het toch niet werkt." grapt Ethan.
Seth moet lachen om zijn man en kijkt hem verliefd aan. "Zonder jou had ik dit allemaal niet gekund. Ik hou van je." En geeft een luchtkus.
"Ik ook van jou. Ik had het met niemand anders willen delen dan met jou." "Oh bah, volgens mij ruik ik dat Tipi ook iets te delen had, even verschonen."
Seth roept naar Ethan die in de keuken melk aan het opwarmen is. "Je hoeft niet zo te schreeuwen." grapt Ethan die net aan kwam lopen.
"Even testen of het de juiste temperatuur is." Ethan voelt aan een paar druppels op zijn pols. "Het is perfect, hier." Hij geeft een flesje aan Seth.
"Ik ben toch wel blij dat we dit niet zelf hoeven te produceren, hoor." "Ik wil anders vanavond wel proberen of het toch niet werkt." grapt Ethan.
Seth moet lachen om zijn man en kijkt hem verliefd aan. "Zonder jou had ik dit allemaal niet gekund. Ik hou van je." En geeft een luchtkus.
"Ik ook van jou. Ik had het met niemand anders willen delen dan met jou." "Oh bah, volgens mij ruik ik dat Tipi ook iets te delen had, even verschonen."
Rond etenstijd komt Simhorselady thuis van de manege, waar Hugo al staat te koken. Hij zet het vuur zachtjes als hij zijn vrouw ziet.
"Schat, kom mee, ik moet je wat vertellen." zegt Hugo. "Dat is grappig, ik heb je ook een boel te vertellen." Ze schuiven aan aan de eettafel.
"Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen, ik heb een grote aankoop gedaan." Simhorselady kijkt verbaasd. "Huh, jij ook? Wat?"
"Ook? Ik had toch al verteld wat ik zou willen en ik zag vandaag op het internet een buitenkansje voorbij komen dus heb het direct gedaan."
"Dat meen je niet? Oh pfoe. Ik kom net van de manege, zoals je kan zien, en ik heb zojuist mijn handtekening gezet en een paard gekocht."
"Wauw, wat goed nieuws!" zegt Hugo enthousiast. "Hoeveel heeft het gekost?" vraagt Simhorselady. "Maak je geen zorgen, komt goed." zegt Hugo.
"Schat, kom mee, ik moet je wat vertellen." zegt Hugo. "Dat is grappig, ik heb je ook een boel te vertellen." Ze schuiven aan aan de eettafel.
"Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen, ik heb een grote aankoop gedaan." Simhorselady kijkt verbaasd. "Huh, jij ook? Wat?"
"Ook? Ik had toch al verteld wat ik zou willen en ik zag vandaag op het internet een buitenkansje voorbij komen dus heb het direct gedaan."
"Dat meen je niet? Oh pfoe. Ik kom net van de manege, zoals je kan zien, en ik heb zojuist mijn handtekening gezet en een paard gekocht."
"Wauw, wat goed nieuws!" zegt Hugo enthousiast. "Hoeveel heeft het gekost?" vraagt Simhorselady. "Maak je geen zorgen, komt goed." zegt Hugo.
Bruce kon gisteren niet meer komen omdat het bezoekuur was afgelopen, dus is vandaag direct als het kon naar het ziekenhuis gekomen.
Als hij de kamer van Nala in komt lopen, ziet hij haar moeder Indra naast Nala's bed zitten. Bruce ziet dat Nala ligt te slapen. "Hoi."
Aarzelend komt Bruce de kamer ingelopen. "Jij bent zeker Bruce, wat leuk om je eindelijk te ontmoeten. Helaas op deze manier, wel."
Ze draait haar hoofd even naar Nala. "Ze slaapt nog even." "Wat is er gebeurd?" vraagt Bruce. Indra legt het uit van de sportschool.
"Haar lichaam kon het allemaal niet meer aan en is daarom flauwgevallen. Samen met de dokter heb ik besloten dat ze naar een kliniek moet."
"Wat? Hoelang?" schrikt Bruce. Daar wordt Nala wakker van. "Een aantal weken ben ik bang." zegt Indra nog snel. "Hey mop, ben je wakker?"
Als hij de kamer van Nala in komt lopen, ziet hij haar moeder Indra naast Nala's bed zitten. Bruce ziet dat Nala ligt te slapen. "Hoi."
Aarzelend komt Bruce de kamer ingelopen. "Jij bent zeker Bruce, wat leuk om je eindelijk te ontmoeten. Helaas op deze manier, wel."
Ze draait haar hoofd even naar Nala. "Ze slaapt nog even." "Wat is er gebeurd?" vraagt Bruce. Indra legt het uit van de sportschool.
"Haar lichaam kon het allemaal niet meer aan en is daarom flauwgevallen. Samen met de dokter heb ik besloten dat ze naar een kliniek moet."
"Wat? Hoelang?" schrikt Bruce. Daar wordt Nala wakker van. "Een aantal weken ben ik bang." zegt Indra nog snel. "Hey mop, ben je wakker?"