Hoofdstuk 12, Slecht Nieuws
"Hoe bedoel je, meer kun je er niet mee doen? Mijn kind is weg ja!" "Sorry mevrouw, op het moment niet."
De politie was gekomen om meer onderzoek te doen naar het telefoontje wat Ddeemm had gekregen.
"Er moet toch iets zijn waar jullie iets mee kunnen? Kunnen jullie het telefoonnummer niet tracken?"
"Er is gebeld met een prepaid telefoon en zoals het er nu naar uit ziet is er geen eenduidig beeld te krijgen voor een zendmast."
"Hebben we daar nou politie voor?" gromt Ddeemm. "Ik snap dat u boos bent. Mochten jullie meer horen, kunt u altijd bellen."
De politie was gekomen om meer onderzoek te doen naar het telefoontje wat Ddeemm had gekregen.
"Er moet toch iets zijn waar jullie iets mee kunnen? Kunnen jullie het telefoonnummer niet tracken?"
"Er is gebeld met een prepaid telefoon en zoals het er nu naar uit ziet is er geen eenduidig beeld te krijgen voor een zendmast."
"Hebben we daar nou politie voor?" gromt Ddeemm. "Ik snap dat u boos bent. Mochten jullie meer horen, kunt u altijd bellen."
Bruce besloot om het goede advies van zijn oom Hugo op te volgen en zich in te schrijven voor een nieuwe casting.
Terwijl hij zenuwachtig aan het wachten was tot hij aan de beurt was, begon een jongen tegen hem te praten.
"Is het jullie eerste keer hier?" "Hier wel ja, maar ik heb al een keer auditie voor een hoofdrol gedaan, dit is slechts een kleine bijrol."
"Oeh, ja het is wel mijn eerste keer. Ik heb ook geen idee of het iets voor mij is namelijk, vind het best eng." vertelt de jongen.
"Komt vast goed. Ik heb er wel echt zin in, ik heb het gevoel dat het dit keer wel echt goedkomt." Bruce begon te lachen.
"En zo niet, zoals een wijs oom tegen mij zei: Als het nu niet lukt, betekent niet dat het niet gaat komen."
Terwijl hij zenuwachtig aan het wachten was tot hij aan de beurt was, begon een jongen tegen hem te praten.
"Is het jullie eerste keer hier?" "Hier wel ja, maar ik heb al een keer auditie voor een hoofdrol gedaan, dit is slechts een kleine bijrol."
"Oeh, ja het is wel mijn eerste keer. Ik heb ook geen idee of het iets voor mij is namelijk, vind het best eng." vertelt de jongen.
"Komt vast goed. Ik heb er wel echt zin in, ik heb het gevoel dat het dit keer wel echt goedkomt." Bruce begon te lachen.
"En zo niet, zoals een wijs oom tegen mij zei: Als het nu niet lukt, betekent niet dat het niet gaat komen."
De politie vertrok en Ddeemm barstte in tranen uit. "Waar is mijn lieve, kleine meid." Ze viel in Roels armen.
"Ssst, stil maar, schatje. Het komt goed, we weten in ieder geval dat ze nog leeft en dat het goed met haar gaat."
"Hoe kun je dat nu zo zeker zeggen? We hebben haar niet gehoord of gezien, wie weet liegen ze hier wel over."
Roel probeerde zijn vrouw rustig te krijgen. "Schat, niet zo denken. We moeten positief blijven, voor Cloedien!"
Ddeemm droogde haar tranen. "Je hebt gelijk, ze is binnen no time weer thuis bij ons."
"Ssst, stil maar, schatje. Het komt goed, we weten in ieder geval dat ze nog leeft en dat het goed met haar gaat."
"Hoe kun je dat nu zo zeker zeggen? We hebben haar niet gehoord of gezien, wie weet liegen ze hier wel over."
Roel probeerde zijn vrouw rustig te krijgen. "Schat, niet zo denken. We moeten positief blijven, voor Cloedien!"
Ddeemm droogde haar tranen. "Je hebt gelijk, ze is binnen no time weer thuis bij ons."
De laatste loodjes zijn inmiddels gelegd door Ethan en het harde werken aan zijn tentamens is niet voor niks geweest.
Vandaag kreeg hij de laatste uitslagen en hij is met vlag en wimpel geslaagd voor zijn master.
Vanaf nu mag Ethan op zoek gaan naar een baan in de advocatuur, iets waar hij al lang van droomt.
Geheel volgens traditie heeft hij in kostuum zijn diploma opgehaald bij de uitreikingsceremonie.
Hij miste Seth bij de uitreiking en eigenlijk de rest van de tijd ook, maar hij kan niet wachten om weer terug naar huis te gaan.
Vandaag kreeg hij de laatste uitslagen en hij is met vlag en wimpel geslaagd voor zijn master.
Vanaf nu mag Ethan op zoek gaan naar een baan in de advocatuur, iets waar hij al lang van droomt.
Geheel volgens traditie heeft hij in kostuum zijn diploma opgehaald bij de uitreikingsceremonie.
Hij miste Seth bij de uitreiking en eigenlijk de rest van de tijd ook, maar hij kan niet wachten om weer terug naar huis te gaan.
Ddeemm is weer een beetje gekalmeerd en is bij haar zus en vader gaan zitten. "Sorry pap, je wilde iets vertellen?"
"Nee, nee, nee. Dit heeft natuurlijk alle voorrang! Dit kan wel later hoor." Hij verontschuldigde zich bijna.
"Nee, zeg het maar, ik kan wel wat afleiding gebruiken." "Nou, ik weet niet zo goed of dit leuke afleiding is."
"Hoe bedoel je? Is er iets met mama?" vroeg Simhorselady geschokt. "Nouja, ook. Oke, goed ik vertel het, het gaat jullie ook aan.
Ik merkte de laatste tijd rare dingen bij je moeder die ik niet herkende van vroeger. Ze dronk melk dat over de datum was,
gooide geen wasmiddel meer in de machine en laatst was ze mijn naam vergeten. Toen ging er eigenlijk wel een belletje rinkelen.
Een paar dagen later zijn we naar de dokter geweest en die bevestigde het. Jullie moeder heeft beginnende Alzheimer."
"Nee, nee, nee. Dit heeft natuurlijk alle voorrang! Dit kan wel later hoor." Hij verontschuldigde zich bijna.
"Nee, zeg het maar, ik kan wel wat afleiding gebruiken." "Nou, ik weet niet zo goed of dit leuke afleiding is."
"Hoe bedoel je? Is er iets met mama?" vroeg Simhorselady geschokt. "Nouja, ook. Oke, goed ik vertel het, het gaat jullie ook aan.
Ik merkte de laatste tijd rare dingen bij je moeder die ik niet herkende van vroeger. Ze dronk melk dat over de datum was,
gooide geen wasmiddel meer in de machine en laatst was ze mijn naam vergeten. Toen ging er eigenlijk wel een belletje rinkelen.
Een paar dagen later zijn we naar de dokter geweest en die bevestigde het. Jullie moeder heeft beginnende Alzheimer."
Reina had Jack uitgenodigd om de laatste puntjes op de i te zetten van haar masterplan om de kroonjuwelen te stelen.
Alleen waar ze niet op had gerekend was dat hij zonder aankondiging "die bitch van een Jaleesa" had meegenomen.
"Vind je niet erg toch?" had hij gevraagd toen ze voor haar deur stonden, maar toen kon ze al geen nee meer zeggen.
Iedereen was aangekleed om vanavond al naar het museum te gaan. Het gereedschap lag klaar en de vluchtroute gepland.
"Kent iedereen het plan uit hun hoofd of moet je het even opschrijven aan de binnenkant van je hand?" sneerde Reina naar Jaleesa.
Jaleesa keerde haar blik weg. "Als Jack straks ziet hoe goed ik wel niet ben, is hij zo weg bij die bitch." sprak Reina in zichzelf.
Alleen waar ze niet op had gerekend was dat hij zonder aankondiging "die bitch van een Jaleesa" had meegenomen.
"Vind je niet erg toch?" had hij gevraagd toen ze voor haar deur stonden, maar toen kon ze al geen nee meer zeggen.
Iedereen was aangekleed om vanavond al naar het museum te gaan. Het gereedschap lag klaar en de vluchtroute gepland.
"Kent iedereen het plan uit hun hoofd of moet je het even opschrijven aan de binnenkant van je hand?" sneerde Reina naar Jaleesa.
Jaleesa keerde haar blik weg. "Als Jack straks ziet hoe goed ik wel niet ben, is hij zo weg bij die bitch." sprak Reina in zichzelf.
"Alzheimer? Maar pap waar is ze nu dan? Ze is toch niet alleen?" Simhorselady stak een vragenvuur op haar vader af.
"Nee, rustig maar, de buurvrouw past even op haar. Ze is in goede handen, echt waar, anders was ik niet gekomen."
"Moeten we er niet gelijk heengaan? Is het echt al heel erg? Herkent ze ons nog, denk je?" John moest lachen.
"Nee, meiden, zo erg is het nog niet. Het klinkt voorlopig nog erger dan het is. Eigenlijk merk ik het incidenteel.
Ze weet dat ik hier ben en als er iets is word ik gelijk gebeld, je hoeft je voorlopig echt nog geen zorgen te maken."
"Nee, rustig maar, de buurvrouw past even op haar. Ze is in goede handen, echt waar, anders was ik niet gekomen."
"Moeten we er niet gelijk heengaan? Is het echt al heel erg? Herkent ze ons nog, denk je?" John moest lachen.
"Nee, meiden, zo erg is het nog niet. Het klinkt voorlopig nog erger dan het is. Eigenlijk merk ik het incidenteel.
Ze weet dat ik hier ben en als er iets is word ik gelijk gebeld, je hoeft je voorlopig echt nog geen zorgen te maken."
Seth was weer over Ethan aan het praten tijdens het afwassen, maar zijn baas Wieger was er helemaal klaar mee.
"Hey Seth, weet je wat jij nodig hebt? Een leuke avond uit, dat heb je wel verdiend?" Seth keek hem verbaasd aan.
"Hoe bedoel je?" vroeg hij. "Nou, je hebt blijkbaar afleiding nodig, en ik weet wel hoe: alcohol, en lekker veel ook."
"Weet je wat, misschien heb je wel gelijk. Ik heb natuurlijk ook nog een eigen leven." En hij grinnikte, "We doen het!"
"Vanavond 7 uur bij mij?" vroeg Wieger. "Nee, doe maar bij mij. Ik heb nog goede wijn koud staan. Ik stuur je mijn locatie."
"Hey Seth, weet je wat jij nodig hebt? Een leuke avond uit, dat heb je wel verdiend?" Seth keek hem verbaasd aan.
"Hoe bedoel je?" vroeg hij. "Nou, je hebt blijkbaar afleiding nodig, en ik weet wel hoe: alcohol, en lekker veel ook."
"Weet je wat, misschien heb je wel gelijk. Ik heb natuurlijk ook nog een eigen leven." En hij grinnikte, "We doen het!"
"Vanavond 7 uur bij mij?" vroeg Wieger. "Nee, doe maar bij mij. Ik heb nog goede wijn koud staan. Ik stuur je mijn locatie."
"Maar je zei dat wat je wilde vertellen ook met mama te maken had, maar hoezo bedoelde je ook?" Simhorselady was scherp.
"Nou, ja, dat klopt. Dat heeft me eigenlijk ook over de drempel gehaald om weer contact te maken met jullie." Hij bleef even stil.
"Kom op pap, maak het niet zo spannend." Ddeemm keek haar vader aan. "Jullie weten natuurlijk dat ik vroeger aan de drugs zat.
Om specifieker te zijn, ik rookte heroïne. Dat is niet goed voor je, dat weet ik en wist ik ook wel, alleen ik zit nu met de gevolgen."
Zijn ogen werden waterig en hij nam een slokje van het water. "Gaat het, pap?" vroeg Simhorselady. John knikte.
"Eigenlijk, nee. Ik heb longkanker in een vergevorderd stadium en er is niks meer aan te doen. Het spijt me." Het bleef even stil.
"Nou, ja, dat klopt. Dat heeft me eigenlijk ook over de drempel gehaald om weer contact te maken met jullie." Hij bleef even stil.
"Kom op pap, maak het niet zo spannend." Ddeemm keek haar vader aan. "Jullie weten natuurlijk dat ik vroeger aan de drugs zat.
Om specifieker te zijn, ik rookte heroïne. Dat is niet goed voor je, dat weet ik en wist ik ook wel, alleen ik zit nu met de gevolgen."
Zijn ogen werden waterig en hij nam een slokje van het water. "Gaat het, pap?" vroeg Simhorselady. John knikte.
"Eigenlijk, nee. Ik heb longkanker in een vergevorderd stadium en er is niks meer aan te doen. Het spijt me." Het bleef even stil.