Hoofdstuk 11, Uitspraak
Roel is met de taxi naar huis gegaan omdat Cloedien rond hetzelfde tijdstip opgehaald moest worden van het kinderdagverblijf door Ddeemm.
Als zij thuiskomt met Cloedien, zit Roel al op de bank televisie te kijken. "Hey, hoe was het bij de revalidatie?" vraagt Ddeemm als ze hem ziet.
Roel lijkt het niet te horen en blijft zwijgend naar het televisiescherm staren. "Schat, hoor je me wel? Kun je de tv wat zachter zetten?"
Roel is er niet helemaal bij met zijn gedachten, maar zet de tv wel zachter. "Ja, hoor. Alles ging prima." Hij durft zijn vrouw niet aan te kijken.
"Dat is fijn." zegt Ddeemm, als ze een beetje verbaasd kijkt naar de nogal makke reactie van haar man. "Heeft ze gezegd hoelang het nog duurt?"
"Ze? Oh, ja nee... We praten eigenlijk niet zoveel." Dan ruikt Ddeemm dat Cloedien nodig verschoond moet worden. "Heb jij een poepje gedaan?"
Als zij thuiskomt met Cloedien, zit Roel al op de bank televisie te kijken. "Hey, hoe was het bij de revalidatie?" vraagt Ddeemm als ze hem ziet.
Roel lijkt het niet te horen en blijft zwijgend naar het televisiescherm staren. "Schat, hoor je me wel? Kun je de tv wat zachter zetten?"
Roel is er niet helemaal bij met zijn gedachten, maar zet de tv wel zachter. "Ja, hoor. Alles ging prima." Hij durft zijn vrouw niet aan te kijken.
"Dat is fijn." zegt Ddeemm, als ze een beetje verbaasd kijkt naar de nogal makke reactie van haar man. "Heeft ze gezegd hoelang het nog duurt?"
"Ze? Oh, ja nee... We praten eigenlijk niet zoveel." Dan ruikt Ddeemm dat Cloedien nodig verschoond moet worden. "Heb jij een poepje gedaan?"
Op Cloediens slaapkamer zet ze haar dochter op de commode om haar te verschonen en laat ze haar eigen gedachten hardop de vrije loop.
"Waarom is hij toch zo afwezig de laatste tijd?" vraagt ze aan Cloedien, die uiteraard niet antwoord. "Zou het toch aan mij liggen?"
Dan denkt ze aan haar gesprek met Simhorselady. "Misschien moet ik iets meer moeite doen, maar... Hij ziet me niet meer staan lijkt wel."
"Ik weet misschien wel wat ik dan toch tegen hem moet zeggen. Het is misschien de laatste kans om ons huwelijk te redden, denk ik."
Op dat moment begint Cloedien voor het eerst te brabbelen. "Ma..... Mama" zegt Cloedien. Ddeemm is haar gedachten gelijk kwijt.
"Wow, wat knap gedaan!" Ze voelt zich vullen met trots. "Zeg dat nog een keertje. Zeg mij maar na. Ma-ma." Maar herhalen doet ze nog niet.
"Waarom is hij toch zo afwezig de laatste tijd?" vraagt ze aan Cloedien, die uiteraard niet antwoord. "Zou het toch aan mij liggen?"
Dan denkt ze aan haar gesprek met Simhorselady. "Misschien moet ik iets meer moeite doen, maar... Hij ziet me niet meer staan lijkt wel."
"Ik weet misschien wel wat ik dan toch tegen hem moet zeggen. Het is misschien de laatste kans om ons huwelijk te redden, denk ik."
Op dat moment begint Cloedien voor het eerst te brabbelen. "Ma..... Mama" zegt Cloedien. Ddeemm is haar gedachten gelijk kwijt.
"Wow, wat knap gedaan!" Ze voelt zich vullen met trots. "Zeg dat nog een keertje. Zeg mij maar na. Ma-ma." Maar herhalen doet ze nog niet.
Simhorselady is weer op de manège te vinden en zit na het rijden op Fallon te kletsen met andere vrouwen die daar paard rijden.
"Dus ik was in de schoenenwinkel, nieuwe paardrijlaarzen aan het passen en ik had echt het perfecte paar gevonden dat past bij mijn broek.
Toen zei de verkoper: 'De eerste paar dagen zullen ze wel knellen.' Waarop ik dus zei: Dat komt goed uit, ik trek ze toch pas volgende week aan!"
Iedereen moest lachen om de mop die Simhorselady vertelde. "Ik wist helemaal niet dat jij zo grappig was!" zei één van de vrouwen verbaasd.
"Het is een goed bewaard geheim talent." grapt Simhorselady. "Vind je het misschien leuk om vaker aan te schuiven bij ons vriendinnengroepje?"
"Natuurlijk, dat klinkt heel gezellig." zegt ze. "We spreken eens per week af. Wacht, geef me je nummer, dan zet ik je in de groepsapp."
"Dus ik was in de schoenenwinkel, nieuwe paardrijlaarzen aan het passen en ik had echt het perfecte paar gevonden dat past bij mijn broek.
Toen zei de verkoper: 'De eerste paar dagen zullen ze wel knellen.' Waarop ik dus zei: Dat komt goed uit, ik trek ze toch pas volgende week aan!"
Iedereen moest lachen om de mop die Simhorselady vertelde. "Ik wist helemaal niet dat jij zo grappig was!" zei één van de vrouwen verbaasd.
"Het is een goed bewaard geheim talent." grapt Simhorselady. "Vind je het misschien leuk om vaker aan te schuiven bij ons vriendinnengroepje?"
"Natuurlijk, dat klinkt heel gezellig." zegt ze. "We spreken eens per week af. Wacht, geef me je nummer, dan zet ik je in de groepsapp."
Bruce heeft vandaag de eerste officiële draaidag voor de nieuwe serie "Simsdale" waarin hij één van de hoofdrollen mag spelen.
In tegenstelling tot de film waar hij de vorige keer in zat, wordt deze serie opgenomen in de studio en hij kijkt zijn ogen uit.
"Eerste keer op een set?" vraagt zijn tegenspeelster als zij hem verwonderd naar het plafond vol met lampen ziet kijken.
"Ha, nee hoor. Of althans, wel voor het eerst in de studio. Ik ben Bruce trouwens, wie ben jij?" Hij steekt zijn hand uit om zich voor te stellen.
"Hey, ik ben Kelly. Jij speelt toch de rol van Rik? Want volgens mij hebben wij veel scenes samen." "Iedereen op zijn plaats, we gaan draaien."
De regisseur maant iedereen om de juiste positie in te nemen voor de eerste scene. "We leren elkaar later wel beter kennen." grapt Bruce.
In tegenstelling tot de film waar hij de vorige keer in zat, wordt deze serie opgenomen in de studio en hij kijkt zijn ogen uit.
"Eerste keer op een set?" vraagt zijn tegenspeelster als zij hem verwonderd naar het plafond vol met lampen ziet kijken.
"Ha, nee hoor. Of althans, wel voor het eerst in de studio. Ik ben Bruce trouwens, wie ben jij?" Hij steekt zijn hand uit om zich voor te stellen.
"Hey, ik ben Kelly. Jij speelt toch de rol van Rik? Want volgens mij hebben wij veel scenes samen." "Iedereen op zijn plaats, we gaan draaien."
De regisseur maant iedereen om de juiste positie in te nemen voor de eerste scene. "We leren elkaar later wel beter kennen." grapt Bruce.
Vlak voordat de zussen weer naar de rechtbank gaan voor de uitspraak van de zaak van Maria, klust Hugo nog snel aan zijn auto.
Straks heeft hij geen tijd meer, want hij heeft beloofd om op Cloedien te passen, dus hij pakt nog snel even een paar minuutjes klussen mee.
Hij ziet dat het werken aan de auto al aan het opschieten is, want hij is al in een ver stadium en eigenlijk grotendeels al bijna af.
"Hugo?!" Hoort hij vanuit het huis geroepen. Het is Simhorselady. "Wij zijn klaar om te gaan, kom je?" Hugo zucht, hij is nog niet klaar.
Het liefst wil hij nog aan een laatste dingetje werken vandaag. "Liefje?!" hoort hij weer. "Jaahaa, ik kom eraan!" Hij bergt zijn gereedschap op.
Als hij naar binnen gaat, verlaten de zussen het huis. "Succes he, ik zal duimen voor Maria, maar het gaat goedkomen." Hij geeft zijn vrouw een kus.
Straks heeft hij geen tijd meer, want hij heeft beloofd om op Cloedien te passen, dus hij pakt nog snel even een paar minuutjes klussen mee.
Hij ziet dat het werken aan de auto al aan het opschieten is, want hij is al in een ver stadium en eigenlijk grotendeels al bijna af.
"Hugo?!" Hoort hij vanuit het huis geroepen. Het is Simhorselady. "Wij zijn klaar om te gaan, kom je?" Hugo zucht, hij is nog niet klaar.
Het liefst wil hij nog aan een laatste dingetje werken vandaag. "Liefje?!" hoort hij weer. "Jaahaa, ik kom eraan!" Hij bergt zijn gereedschap op.
Als hij naar binnen gaat, verlaten de zussen het huis. "Succes he, ik zal duimen voor Maria, maar het gaat goedkomen." Hij geeft zijn vrouw een kus.
Als de zussen gespannen de zaal binnenkomen zien ze Maria en Ethan al zitten. Ze waren er al eerder, om Maria een beetje te kalmeren.
Na even wachten, met zweethandjes tot gevolg, komt de rechter de ruimte binnenlopen. Iedereen staat op en gaan daarna weer zitten.
"Ik zie dat iedereen aanwezig is, dan kunnen we beginnen." zegt ze, en ze werpt een blik op de formulieren die ze heeft meegenomen.
"We zijn hier vandaag voor zaak 1149672. Voordat we het vonnis voorleggen, zijn er nog dingen die ik nu nog moet weten?" vraagt ze.
Ze kijkt de zaal in, maar niemand reageert. "Mooizo. Dan gaan we door. Mevrouw wordt verdacht van moord en wordt hiervan..."
Even stopt ze met lezen. "Sorry, mijn fout, mijn papieren lagen door elkaar. Excuses daarvoor. Mijn uitspraak is dat mevrouw..."
Na even wachten, met zweethandjes tot gevolg, komt de rechter de ruimte binnenlopen. Iedereen staat op en gaan daarna weer zitten.
"Ik zie dat iedereen aanwezig is, dan kunnen we beginnen." zegt ze, en ze werpt een blik op de formulieren die ze heeft meegenomen.
"We zijn hier vandaag voor zaak 1149672. Voordat we het vonnis voorleggen, zijn er nog dingen die ik nu nog moet weten?" vraagt ze.
Ze kijkt de zaal in, maar niemand reageert. "Mooizo. Dan gaan we door. Mevrouw wordt verdacht van moord en wordt hiervan..."
Even stopt ze met lezen. "Sorry, mijn fout, mijn papieren lagen door elkaar. Excuses daarvoor. Mijn uitspraak is dat mevrouw..."
Thuis zit Seth zenuwachtig op en neer te lopen bij de schommelstoelen waar Tipi en Jaro in zitten. Hij kan niet zo goed tegen het wachten.
Hij wacht op een telefoontje van Ethan hoe het is gegaan in de rechtbank over het lot van zijn oma, maar ook hoe zijn man het heeft gedaan.
Het is dus extra spannend, maar hij weet van zenuwen niet wat hij moet doen. Om de tijd door te komen heeft hij de schommelstoelen aangezet.
Ondertussen galmt er een reeks aan vrolijke kinderliedjes door de speaker, maar daar is Seth op het moment helemaal niet mee bezig.
Hij zit hyperactief te praten over de rechtzaak tegen zijn kinderen, die geen benul hebben wat hij allemaal zegt, dus aan het lachen zijn.
"Oh jongens, ik hoop maar snel dat hij belt en we meer weten. Ik ben zo zenuwachtig, niet normaal. Fijn dat jullie dit nog niet bewust meemaken."
Hij wacht op een telefoontje van Ethan hoe het is gegaan in de rechtbank over het lot van zijn oma, maar ook hoe zijn man het heeft gedaan.
Het is dus extra spannend, maar hij weet van zenuwen niet wat hij moet doen. Om de tijd door te komen heeft hij de schommelstoelen aangezet.
Ondertussen galmt er een reeks aan vrolijke kinderliedjes door de speaker, maar daar is Seth op het moment helemaal niet mee bezig.
Hij zit hyperactief te praten over de rechtzaak tegen zijn kinderen, die geen benul hebben wat hij allemaal zegt, dus aan het lachen zijn.
"Oh jongens, ik hoop maar snel dat hij belt en we meer weten. Ik ben zo zenuwachtig, niet normaal. Fijn dat jullie dit nog niet bewust meemaken."
"Mevrouw hoeft geen gevangenisstraf uit te zitten." Ethan springt uit zijn stoel van blijdschap en de zussen vallen elkaar in de armen.
"Oh wat fijn!" huilt Ddeemm bijna van blijdschap. "Rust en orde in de zaal." verordent de rechter. Iedereen gaat weer op zijn stoel zitten.
"Wel is het vonnis dat mevrouw dood door schuld ten laste is gelegd en ik hier in zekere hoogte in mee ga. Daarom zijn er strafmaatregelen.
Maar, omdat ze ontoerekeningsvatbaar is verklaard en een gevangenisstraf meer kwaad zou doen, krijgt ze wel huisarrest van 7 jaar.
Ze krijgt een enkelband en moet altijd onder toezicht blijven en zich eens per week melden. Dit allemaal met de oudere leeftijd in acht genomen."
Maria kijkt boos en bromt in zichzelf: "Eerst mij schuldig noemen en daarna oud, wat een graftak." "We mogen tevreden zijn, toch, oma?"
"Oh wat fijn!" huilt Ddeemm bijna van blijdschap. "Rust en orde in de zaal." verordent de rechter. Iedereen gaat weer op zijn stoel zitten.
"Wel is het vonnis dat mevrouw dood door schuld ten laste is gelegd en ik hier in zekere hoogte in mee ga. Daarom zijn er strafmaatregelen.
Maar, omdat ze ontoerekeningsvatbaar is verklaard en een gevangenisstraf meer kwaad zou doen, krijgt ze wel huisarrest van 7 jaar.
Ze krijgt een enkelband en moet altijd onder toezicht blijven en zich eens per week melden. Dit allemaal met de oudere leeftijd in acht genomen."
Maria kijkt boos en bromt in zichzelf: "Eerst mij schuldig noemen en daarna oud, wat een graftak." "We mogen tevreden zijn, toch, oma?"
Reina is weer op pad om haar baan als verkoper van bepaalde verboden middelen uit te oefenen op een plek waar altijd veel klandizie is.
Wel is ze de vorige keer aangesproken door een man die ze helemaal niet vertrouwde, dus voorzichtig kijkt ze om zich heen in de club.
Als ze denkt dat de vloer veilig is, betreedt ze hem en gelijk wordt ze al aangesproken door klanten die ze al eerder heeft geholpen.
Wanneer ze net betaald heeft gekregen, wordt ze op haar schouder getikt. "Hey, mag ik jou heel even spreken?" spreekt een zware mannenstem.
Als ze zich omdraait ziet ze dezelfde man als de vorige keer en haar eerste reactie is dat ze wil vluchten, maar hij pakt haar pols vast.
"Laat me alsjeblieft uitpraten en als je dan weg wilt, dan ben je vrij om te gaan, maar... ik wil je beter leren kennen. Je lijkt me echt leuk."
Wel is ze de vorige keer aangesproken door een man die ze helemaal niet vertrouwde, dus voorzichtig kijkt ze om zich heen in de club.
Als ze denkt dat de vloer veilig is, betreedt ze hem en gelijk wordt ze al aangesproken door klanten die ze al eerder heeft geholpen.
Wanneer ze net betaald heeft gekregen, wordt ze op haar schouder getikt. "Hey, mag ik jou heel even spreken?" spreekt een zware mannenstem.
Als ze zich omdraait ziet ze dezelfde man als de vorige keer en haar eerste reactie is dat ze wil vluchten, maar hij pakt haar pols vast.
"Laat me alsjeblieft uitpraten en als je dan weg wilt, dan ben je vrij om te gaan, maar... ik wil je beter leren kennen. Je lijkt me echt leuk."