Hoofdstuk 10, Tweeledig
Maria is er samen met haar dochters eens bij zitten. "Waar komt dat nu opeens vandaan, mam? Sinds wanneer wil je dit?" Ddeemm begrijpt het niet.
"Ik snap dat jullie ervan schrikken, maar ik heb hier wel eens eerder over nagedacht." Simhorselady is verbaasd als ze haar moeder hoort.
"Mam, je bent helder nu, of niet?" vraagt ze. "Dat zie je toch?" "Ja maar, huh, sorry, ik ben nog steeds een beetje verbaasd van wat je vertelt."
"Het is geen leven zo, dat kunnen jullie beamen toch. Soms merk ik dat ik verder heen ben, dan dat ik eigenlijk zou willen. Ik zie dat ook wel."
Het blijft een tijdje stil. Ddeemm blijft ook stil, maar Simhorselady doet na een tijdje toch haar mond open. "En wij dan?" vraagt ze.
"Ik snap dat jullie ervan schrikken, maar ik heb hier wel eens eerder over nagedacht." Simhorselady is verbaasd als ze haar moeder hoort.
"Mam, je bent helder nu, of niet?" vraagt ze. "Dat zie je toch?" "Ja maar, huh, sorry, ik ben nog steeds een beetje verbaasd van wat je vertelt."
"Het is geen leven zo, dat kunnen jullie beamen toch. Soms merk ik dat ik verder heen ben, dan dat ik eigenlijk zou willen. Ik zie dat ook wel."
Het blijft een tijdje stil. Ddeemm blijft ook stil, maar Simhorselady doet na een tijdje toch haar mond open. "En wij dan?" vraagt ze.
Ethan heeft net de koffers in de opbergruimte gezet als hij de douche in wilt stappen om de reis van zich af te wassen. "Ethan?"
Seth komt de slaapkamer ingelopen. "Ik ga even douchen, kom je mee?" vraagt Ethan als hij zijn man ziet. "Nee, ik wil eigenlijk iets bespreken."
"Brand los!" zegt Ethan en hij doet zijn sjaaltje alvast af. "Misschien is het een heel gek idee, dus als je het niks vindt moet je het zeggen!"
"Schat, je kent me." "Niet gelijk afschieten, maar wat dacht je ervan, misschien is het niks, maar wat nou als ik, je weet dat ik geen baan heb..."
"Zeg het nou maar gewoon?" "Oke, wat nou als ik een restaurant ga beginnen?" Ethan glimlacht. "Seth, wie weet is dat niet eens zo'n slecht idee."
"Echt? Ben je serieus?" Seth kijkt hem aan met grote ogen. "Je hebt al langer deze droom, je hebt de tijd, als het financieel lukt, waarom niet?"
Seth komt de slaapkamer ingelopen. "Ik ga even douchen, kom je mee?" vraagt Ethan als hij zijn man ziet. "Nee, ik wil eigenlijk iets bespreken."
"Brand los!" zegt Ethan en hij doet zijn sjaaltje alvast af. "Misschien is het een heel gek idee, dus als je het niks vindt moet je het zeggen!"
"Schat, je kent me." "Niet gelijk afschieten, maar wat dacht je ervan, misschien is het niks, maar wat nou als ik, je weet dat ik geen baan heb..."
"Zeg het nou maar gewoon?" "Oke, wat nou als ik een restaurant ga beginnen?" Ethan glimlacht. "Seth, wie weet is dat niet eens zo'n slecht idee."
"Echt? Ben je serieus?" Seth kijkt hem aan met grote ogen. "Je hebt al langer deze droom, je hebt de tijd, als het financieel lukt, waarom niet?"
"Voor jullie is het misschien nog wel lastiger dan voor mij. Ik ben er me niet van bewust de meeste tijd van de tijd, jullie wel." zegt Maria.
"We zorgen met liefde voor je. Echt!" zegt Ddeemm. "Dat weet ik meiden, maar ik schaam me ook kapot dat jullie dat moeten doen."
"Denk er nog even over na, ma. Het is niet iets wat je moet doen omdat je denkt dat je ons tot last bent." verzekert Simhorselady haar moeder.
"Dit is geen leven zo. Ik vind het een beetje mensonterend. Ik lijk wel een oude vrouw die je in van die reclamespotjes ziet op televisie!"
"Weet je wat we doen?" zegt Ddeemm. "Ik maak een afspraak met een arts morgen in het ziekenhuis, kijken wat überhaupt de opties zijn."
"We zorgen met liefde voor je. Echt!" zegt Ddeemm. "Dat weet ik meiden, maar ik schaam me ook kapot dat jullie dat moeten doen."
"Denk er nog even over na, ma. Het is niet iets wat je moet doen omdat je denkt dat je ons tot last bent." verzekert Simhorselady haar moeder.
"Dit is geen leven zo. Ik vind het een beetje mensonterend. Ik lijk wel een oude vrouw die je in van die reclamespotjes ziet op televisie!"
"Weet je wat we doen?" zegt Ddeemm. "Ik maak een afspraak met een arts morgen in het ziekenhuis, kijken wat überhaupt de opties zijn."
De volgende ochtend is Nala al heel vroeg op bezoek bij Bruce. "Wat ben jij vroeg?" zegt Bruce verbaasd als hij de voordeur open doet.
"Ik heb net hard gelopen en al gedoucht." zegt Nala, als ze onderweg zijn naar Bruce's kamer. "We zijn alleen thuis." knipoogt Bruce.
Nala krijgt het opeens erg warm. Als ze in Bruce zijn kamer zijn, begint Bruce met het zoenen van Nala. Nala voelt zich ongemakkelijk.
Dan stopt Bruce met zoenen. "We zijn nu al een tijdje samen. En, ik weet niet, misschien is het tijd voor de volgende stap?" vraagt Bruce verlegen.
Nala knikt zenuwachtig ja. "Fijn." Bruce glimlacht naar zijn vriendinnetje. Hij begint met het intenser zoenen van Nala, die ervan schrikt.
Ze trekt zich terug van Bruce. "Nee, sorry, ik kan dit niet." Ze rent de deur uit richting de badkamer, Bruce verbaasd achterlatend.
"Ik heb net hard gelopen en al gedoucht." zegt Nala, als ze onderweg zijn naar Bruce's kamer. "We zijn alleen thuis." knipoogt Bruce.
Nala krijgt het opeens erg warm. Als ze in Bruce zijn kamer zijn, begint Bruce met het zoenen van Nala. Nala voelt zich ongemakkelijk.
Dan stopt Bruce met zoenen. "We zijn nu al een tijdje samen. En, ik weet niet, misschien is het tijd voor de volgende stap?" vraagt Bruce verlegen.
Nala knikt zenuwachtig ja. "Fijn." Bruce glimlacht naar zijn vriendinnetje. Hij begint met het intenser zoenen van Nala, die ervan schrikt.
Ze trekt zich terug van Bruce. "Nee, sorry, ik kan dit niet." Ze rent de deur uit richting de badkamer, Bruce verbaasd achterlatend.
"Een goede huwelijksreis gehad?" vraagt de agent als Seth gaat zitten. Hij moest op het bureau komen vanwege het ongeluk van Xiam.
"Ja, het was... anders dan verwacht." zegt hij, wijzend op de bruiloft die er aan vooraf was gegaan. "Ja, dat kan ik me voorstellen." zegt de agent.
"Ik wil ook niet alles oprakelen en je herinneringen nog vervelender maken, maar ik heb een paar vragen voor je." zegt de agent.
"Natuurlijk, ik heb niks te verbergen." lacht Seth zenuwachtig. "De belangrijkste vraag is, waar was jij ten tijde van het ongeluk?"
"Oh, dat weet ik nog heel goed, ik hoorde de gil. Ik was bij de receptie om nog wat te vragen over de brunch die die middag zou plaatsvinden."
De agent schrijft mee. "Vraag het de receptioniste maar, daar was ik mee aan het praten. Die was erbij, die kan het beamen."
"Ja, het was... anders dan verwacht." zegt hij, wijzend op de bruiloft die er aan vooraf was gegaan. "Ja, dat kan ik me voorstellen." zegt de agent.
"Ik wil ook niet alles oprakelen en je herinneringen nog vervelender maken, maar ik heb een paar vragen voor je." zegt de agent.
"Natuurlijk, ik heb niks te verbergen." lacht Seth zenuwachtig. "De belangrijkste vraag is, waar was jij ten tijde van het ongeluk?"
"Oh, dat weet ik nog heel goed, ik hoorde de gil. Ik was bij de receptie om nog wat te vragen over de brunch die die middag zou plaatsvinden."
De agent schrijft mee. "Vraag het de receptioniste maar, daar was ik mee aan het praten. Die was erbij, die kan het beamen."
Simhorselady en Hugo werden ochtend van de bevalling meteen gebeld door het ziekenhuis dat ze opa en oma waren geworden.
Als ze de kamer van Reina binnenlopen zien ze Reina slapend op een bed en een arts hangend boven twee ziekenhuiswiegjes.
Ze willen Reina niet wakker maken, maar dat wordt ze toch. "Gefeliciteerd!" fluistert Simhorselady zachtjes maar enthousiast.
"Mogen we ze zien?" vraagt Hugo aan de arts. "We zijn de opa en oma." De arts kijkt naar Reina die een wegwerpend gebaart dat het mag.
Ze krijgen allebei tranen in hun ogen als ze hun kleinkind in hun armen hebben. "En ben je ook zo trots?" vraagt Simhorselady aan Reina.
"Nou, nee hoor. Ik wil er niks mee te maken hebben. Ik geef ze op voor adoptie." Simhorselady en Hugo kijken elkaar geschrokken aan.
Als ze de kamer van Reina binnenlopen zien ze Reina slapend op een bed en een arts hangend boven twee ziekenhuiswiegjes.
Ze willen Reina niet wakker maken, maar dat wordt ze toch. "Gefeliciteerd!" fluistert Simhorselady zachtjes maar enthousiast.
"Mogen we ze zien?" vraagt Hugo aan de arts. "We zijn de opa en oma." De arts kijkt naar Reina die een wegwerpend gebaart dat het mag.
Ze krijgen allebei tranen in hun ogen als ze hun kleinkind in hun armen hebben. "En ben je ook zo trots?" vraagt Simhorselady aan Reina.
"Nou, nee hoor. Ik wil er niks mee te maken hebben. Ik geef ze op voor adoptie." Simhorselady en Hugo kijken elkaar geschrokken aan.
Ethan was meegereden met Seth naar het politiebureau. "Hoe ging het?" vraagt hij, als hij Seth tegenkomt in de wachtkamer. "Ethan Forum?"
De agent steekt zijn hand naar hem uit. "Kom maar mee naar de verhoorkamer." Hij loopt mee met Ethan en wijst hem zijn stoel.
Ethan wordt zenuwachtig van de verhoorkamer en hij voelde zich al niet zo op zijn gemak. "Als je denkt dat ik het ben, ik ben het niet!"
De agent, die nog in zijn notities aan het kijken was, kijkt op. "Ik had nog niks gezegd, volgens mij, maar vooruit, waarom ben jij het niet?"
"Ik heb een alibi." zegt Ethan snel. "Ik was een krantje aan het lezen op het terras en werd op dat moment bediend door de serveerster."
"Dus als ik de serveerster zou vragen, dan zou diegene hetzelfde zeggen." "Ja, serieus. Die was net zo verbaasd van die gil als ik!"
De agent steekt zijn hand naar hem uit. "Kom maar mee naar de verhoorkamer." Hij loopt mee met Ethan en wijst hem zijn stoel.
Ethan wordt zenuwachtig van de verhoorkamer en hij voelde zich al niet zo op zijn gemak. "Als je denkt dat ik het ben, ik ben het niet!"
De agent, die nog in zijn notities aan het kijken was, kijkt op. "Ik had nog niks gezegd, volgens mij, maar vooruit, waarom ben jij het niet?"
"Ik heb een alibi." zegt Ethan snel. "Ik was een krantje aan het lezen op het terras en werd op dat moment bediend door de serveerster."
"Dus als ik de serveerster zou vragen, dan zou diegene hetzelfde zeggen." "Ja, serieus. Die was net zo verbaasd van die gil als ik!"
In paniek lopen Simhorselady en Hugo naar de gang. "Wat is dit nou?" vraagt Simhorselady geschrokken. "Ik weet het niet. Wist jij dit?"
Ook Hugo is verbaasd van de reactie van zijn dochter. "Nee, ik bedoel, ik wist dat ze er niet heel blij mee was, maar dit?" zegt Simhorselady.
"Ik... Ik weet eerlijk gezegd ook niet wat ik moet zeggen." "Ik begin een beetje te hyperventileren geloof ik." Ze neemt een paar teugen adem.
"Rustig schat." probeert Hugo haar te kalmeren. "Wat nu? Moeten we hier iets mee doen?" Ze probeert een oplossing te zoeken.
"We kunnen toch niet zomaar onze eerste kleinkinderen af staan aan een andere onbekende familie? Wat voor opa en oma zijn wij dan."
"Ja, maar als dit is wat Reina wil, hebben wij daar niet zoveel over te zeggen." "En wat nou als wij ze adopteren?" stelt Simhorselady voor.
Ook Hugo is verbaasd van de reactie van zijn dochter. "Nee, ik bedoel, ik wist dat ze er niet heel blij mee was, maar dit?" zegt Simhorselady.
"Ik... Ik weet eerlijk gezegd ook niet wat ik moet zeggen." "Ik begin een beetje te hyperventileren geloof ik." Ze neemt een paar teugen adem.
"Rustig schat." probeert Hugo haar te kalmeren. "Wat nu? Moeten we hier iets mee doen?" Ze probeert een oplossing te zoeken.
"We kunnen toch niet zomaar onze eerste kleinkinderen af staan aan een andere onbekende familie? Wat voor opa en oma zijn wij dan."
"Ja, maar als dit is wat Reina wil, hebben wij daar niet zoveel over te zeggen." "En wat nou als wij ze adopteren?" stelt Simhorselady voor.
Roel zit televisie te kijken als zijn vrouw enthousiast de kamer in komt lopen. "Ah, daar ben je!" zegt Ddeemm als ze haar man ziet.
"Wat is er? Je staat voor het beeld." zegt hij knorrig. Ddeemm zet een stap opzij. "Reina is bevallen! Van een jongen en een meisje!"
Ddeemm is heel enthousiast, maar ze krijgt maar een lauwe reactie van Roel. "Oh, dat zal lastig zijn geweest. Maar leuk voor d'r."
"Nou, dat kan ook iets vrolijker. Ga je mee op kraambezoek? Het is zo bezoekuur." Maar Roel schudt zijn hoofd. "Nee, geen zin in." zegt hij.
Ddeemm is teleurgesteld. "Ach, waarom nou niet? Is toch juist hartstikke leuk! En dan ben je er ook even uit." Maar Roel houdt voet bij stuk.
"Nou vooruit dan, brompot. Dan laat ik Cloedien hier thuis, let jij dan op d'r? Roel? Hallo?" Roel kijkt op van de televisie. "Ja is goed, doei."
"Wat is er? Je staat voor het beeld." zegt hij knorrig. Ddeemm zet een stap opzij. "Reina is bevallen! Van een jongen en een meisje!"
Ddeemm is heel enthousiast, maar ze krijgt maar een lauwe reactie van Roel. "Oh, dat zal lastig zijn geweest. Maar leuk voor d'r."
"Nou, dat kan ook iets vrolijker. Ga je mee op kraambezoek? Het is zo bezoekuur." Maar Roel schudt zijn hoofd. "Nee, geen zin in." zegt hij.
Ddeemm is teleurgesteld. "Ach, waarom nou niet? Is toch juist hartstikke leuk! En dan ben je er ook even uit." Maar Roel houdt voet bij stuk.
"Nou vooruit dan, brompot. Dan laat ik Cloedien hier thuis, let jij dan op d'r? Roel? Hallo?" Roel kijkt op van de televisie. "Ja is goed, doei."
"Je bedoelt dat wij ze gaan opvoeden?" Hugo schrikt van het voorstel van zijn vrouw. "Ja, is dat geen goed idee? Waarom niet?"
"Schat, we worden oud. Ik weet niet of ik daar nog wel zin in heb om nu weer in de luiers te zitten en weer die verantwoordelijkheid?"
"Ja, maar wat is de andere kant? Dat we ze niet meer gaan zien? Vind je dat dan wel een optie." Hugo haalt zijn schouders op.
"Ik weet het ook niet hoor, schat. Maar ik weet wel dat ze zelf in huis nemen ook niet de oplossing zal zijn. Denk aan de plannen die we hadden!"
"Daar hebben we het nog niet over gehad, maar je hebt gelijk. Denk ik. Ik weet het niet. Misschien moeten we het er nog met Reina over hebben."
"Wie weet krijgt ze wel spijt van haar opmerking als ze haar kinderen in haar armen heeft? Laten we het hopen in ieder geval." zegt Hugo.
"Schat, we worden oud. Ik weet niet of ik daar nog wel zin in heb om nu weer in de luiers te zitten en weer die verantwoordelijkheid?"
"Ja, maar wat is de andere kant? Dat we ze niet meer gaan zien? Vind je dat dan wel een optie." Hugo haalt zijn schouders op.
"Ik weet het ook niet hoor, schat. Maar ik weet wel dat ze zelf in huis nemen ook niet de oplossing zal zijn. Denk aan de plannen die we hadden!"
"Daar hebben we het nog niet over gehad, maar je hebt gelijk. Denk ik. Ik weet het niet. Misschien moeten we het er nog met Reina over hebben."
"Wie weet krijgt ze wel spijt van haar opmerking als ze haar kinderen in haar armen heeft? Laten we het hopen in ieder geval." zegt Hugo.
Nala sluit zich op in de badkamer bij Bruce en kijkt zichzelf aan in de spiegel. "Nee, dit wil hij niet, ik moet wat doen." zegt ze in zichzelf.
Haar ogen vallen op de toiletpot naast haar. Met een diepe zucht gaat ze op haar knieën voor de pot zitten. "Kom op, Naal." zegt ze.
"Als je wilt dat hij je echt aantrekkelijk vindt als hij je ziet, moet je er echt wat aan doen." Ze steekt haar vinger achter in haar keel.
Na een paar keer kokhalzen, geeft het lichaam van Nala zich over. Ondertussen staat Bruce aan de andere kant van de badkamerdeur.
Hij probeert te horen wat er gebeurt in de badkamer, maar hoort niks. "Nala, gaat het wel?" vraagt hij bezorgd om zijn vriendin.
Nala reageert niet. "Sorry, ik wist niet dat je... Als je niet wil, dan... Dan... Je kan alles tegen me zeggen, toch. Dat weet je?"
Haar ogen vallen op de toiletpot naast haar. Met een diepe zucht gaat ze op haar knieën voor de pot zitten. "Kom op, Naal." zegt ze.
"Als je wilt dat hij je echt aantrekkelijk vindt als hij je ziet, moet je er echt wat aan doen." Ze steekt haar vinger achter in haar keel.
Na een paar keer kokhalzen, geeft het lichaam van Nala zich over. Ondertussen staat Bruce aan de andere kant van de badkamerdeur.
Hij probeert te horen wat er gebeurt in de badkamer, maar hoort niks. "Nala, gaat het wel?" vraagt hij bezorgd om zijn vriendin.
Nala reageert niet. "Sorry, ik wist niet dat je... Als je niet wil, dan... Dan... Je kan alles tegen me zeggen, toch. Dat weet je?"
Roel is televisie aan het kijken als Cloedien opeens heel hard begint te huilen. "Ssst, Cloedien! Ik probeer te kijken!" snauwt hij naar zijn dochter.
Maar Cloedien begint alleen nog maar harder te huilen. "Vooruit dan, wat is er dan?" Chagrijnig duwt Roel zijn rolstoel naar Cloediens box.
Alleen hij ziet de xylofoon over het hoofd en vliegt vanwege de snelheid uit zijn rolstoel. Cloedien begint nog harder te huilen.
Roel probeert op te staan, maar wat hij ook probeert, hij krijgt zichzelf maar niet overeind. Zijn andere voet zit vast tussen de rolstoel.
Hij raakt radeloos omdat hij Cloedien nog steeds hoort huilen, maar hij kan niks doen. Hij probeert haar te sussen liggend vanaf de grond.
"Sorry Cloedien, ik kan niks doen. Oh wat erg, wat nou als er echt iets was. Ddeemm heeft gelijk, er moet iets gebeuren, dit kan zo niet langer."
Maar Cloedien begint alleen nog maar harder te huilen. "Vooruit dan, wat is er dan?" Chagrijnig duwt Roel zijn rolstoel naar Cloediens box.
Alleen hij ziet de xylofoon over het hoofd en vliegt vanwege de snelheid uit zijn rolstoel. Cloedien begint nog harder te huilen.
Roel probeert op te staan, maar wat hij ook probeert, hij krijgt zichzelf maar niet overeind. Zijn andere voet zit vast tussen de rolstoel.
Hij raakt radeloos omdat hij Cloedien nog steeds hoort huilen, maar hij kan niks doen. Hij probeert haar te sussen liggend vanaf de grond.
"Sorry Cloedien, ik kan niks doen. Oh wat erg, wat nou als er echt iets was. Ddeemm heeft gelijk, er moet iets gebeuren, dit kan zo niet langer."