‘Nee, het wordt juist hartstikke leuk! Wij samen in een huis!’
‘Als je maar belooft dat je alles schoon houdt.’ ‘Jáá, mam…’ ‘Noem me geen mam en gedraag je volwassen.’ |
‘Browny, je moest hier linksaf.’ ‘Nou sorry hoor, meneer de betweter. Door jou heb ik de afslag gemist.’
‘Sorry Browny.’ ‘Ach het komt goed Justus, ik ben gewoon gespannen.’ |
‘Hier is het!’ En Justus sprong de auto uit. ‘Ik parkeer de auto hier eventjes, ik kom zo.’
Browny parkeerde de auto en liep naar de ingang. |
‘Nou, hier zijn we dan.’ Justus kraakte zijn knokkels. ‘Tijd voor een nieuw avontuur.’
‘Ik ben benieuwd naar ons appartement! Zouden de architecten het al ingericht hebben?’ vroeg Browny zich af. ‘Kom laten we naar binnen gaan.’ |
‘Wow, kijk een lift! Ik ben nog nooit met de lift geweest!’ zei Justus enthousiast.
‘Nou wen er maar alvast aan. Vanaf nu ga je elke dag met deze kleine achtbaan.’ En terwijl Justus moest lachen drukte Browny op het liftknopje. |
‘Zeg kom je nog? Of durf je niet?’ En Browny maakte kippengeluiden nadat ze dat zei.
‘Natuurlijk wel! Ik geniet gewoon even van het moment.’ ‘Haha, oké dan. Stap snel in voordat de deur sluit en ik in mijn eentje naar boven moet.’ En zo gingen samen naar boven. |
Op de 16de verdieping
‘Wow, hier zijn we dan. Voor ons nieuwe huis! Ik geloof dat ik een beetje misselijk ben van de lift.’
‘Nee Justus, dit is gewoon hetzelfde KOTS lelijke behang. Dat moeten we echt een keer stiekem vervangen!’ |
Browny had de deur opengemaakt en ze liepen naar binnen.
‘Wauw, moet je kijken wat voor een moderne keuken we hebben! Hier kan jij goed in koken!’ zei Justus.
‘En jij ook!’ zei Browny om Justus terug te pakken. Terwijl Justus de kraan uitprobeerde liep Browny de eetkamer binnen. |
‘Kijk eens hoe leuk het hier is ingericht! Moet je dit leuke schilderij zien met al die poppetjes!’
Justus keek met haar mee. Terwijl Justus alle poppetjes maar aan bleef staren, ging Browny naar de woonkamer. |
Toen ze allebei even in de woonkamer hadden gezeten, wilden ze allebei gaan kijken naar hun eigen slaapkamer op de bovenverdieping.
*DING DONG* Browny stond op om open te doen. ‘Vast iemand om ons welkom te heten.’ Zei Justus terwijl hij de trap op liep. |
‘Goedendag mevrouw, kan ik wat voor u doen?’ vroeg BabyBrowny vriendelijk.
Ze schrok even van het uiterlijk van de vrouw. “Waar ben ik nu weer in beland?” vroeg ze zich af. ‘Mag ik binnenkomen?’ vroeg de groene vrouw in de deuropening. |
‘Natuurlijk! Kom binnen, mevrouw… Uhh…’
De vrouw wilde haar naam niet eens vertellen en greep iets uit haar zakken. ‘Uhm mevrouw, wat is dat?’ vroeg Browny verbaasd. Ze was nogal in de war van wat er de afgelopen minuut allemaal gebeurde. |
De vrouw begon te zwaaien met haar stokje en Browny deinsde achteruit.
‘Geen zorgen meid, alles komt goed.’ De vrouw zette een gemeen lachje op. |
Justus kwam net uit zijn eigen slaapkamer en probeerde een andere deur open te krijgen.
“Huh, wat gek. Deze zit op slot…” Terwijl Justus er nog harder aan trok, gilde Browny de longen uit haar lijf. |
‘Whaaaaaaaaaaa!!!’ ‘Zoepdiedapus, zoeperdiedee, nongenus dienormalia, genus dieheld.’
Dit zijn de woorden die de vrouw op een fluisterende en mysterieuze manier uitsprak. En op dat moment kwamen er allemaal regenbogen uit haar toverstaf die recht op Browny af kwamen. |
De heks begon gemeen te lachen. Ze fluisterde: ‘Sorry meiske, maar ik moest dit doen.
Jij bent het, jij bent de uitverkorenen.’ |
Toen Justus de gil hoorde is hij zo snel als hij kon de trap afgelopen en rende de eetkamer binnen.
Hij schrok in eerst instantie van de rare verschijning die voor hem stond. Toen hij Browny op de grond zag liggen rende hij naar haar toe. |
‘Zoepdiedapus, zoeperdiedee, nongenus dienormalia, genus dieheld.’
De rare vrouw fluisterde dezelfde spreuk en ook Justus werd betoverd en viel op de grond. |
Daar lagen ze dan, samen naast elkaar op het vloerkleed op de grond.
Er gebeurde iets raars met die vrouw, ze verdween uit het niets en er bleef een sleutel achter liggen. |
Enkele uren later...
Browny was bijgekomen van de schrik en stond op.
Ze zag de sleutel liggen en raapte ze hem op, afvragend waarvoor die was. Ze liep naar de woonkamer om daar even rustig te gaan zitten. Ze wist niet meer wat er was gebeurd. |
Even later was ook Justus bij zinnen en kwam de woonkamer binnen lopen.
Hij had nog een beetje last van hoofdpijn maar had ook geen idee meer wat er was gebeurd. ‘Hey Just, ik heb hier een sleutel gevonden. Is die soms van jou?’ Hij was niet van hem, maar hij wist wel waar hij voor was. |
‘Kom mee naar boven!’ zei Justus.
En boven probeerde Justus de sleutel uit terwijl Browny gespannen toekeek. ‘Ja! Hij gaat open!’ Zo liepen ze samen naar binnen. |
En dan nu een kleine pauze. Op naar de boodschappen met Tommy Teleflopping
‘Hai. Ik ben Tommy Teleflopping en ik ga vandaag jullie levens verbeteren.
Je zal van je stoel af springen en naar de telefoon rennen als je het product van vandaag ziet.’ |
‘Bent u die vetrollen ook zo zat? Heeft u in de maand december te veel gegeten?
Of bent u geboren met een paar kilootjes te veel? Dan heb ik voor u, kijkers thuis, de perfecte oplossing.’ |
‘Met het boek: “Hoe word ik een skinny jeans model?” geschreven door Ton j.a.b. Akker zal je wel heel erg snel afvallen.
Er staan handige eettips in en het is nog superlekker ook.’ |
‘Dus dames en heren, wil jij er ook zo uit zien als dit model wat net echt duidelijk 100 kilo is afgevallen?
Koop dan nu dit boek en bel naar: 0560-TELEFLOP en straal als nooit tevoren.’ |
‘Even kijken of er wat tips in staan voor mijn vriendin… Ik neem dit boek maar mee naar huis!’
En we zijn weer terug bij de BJ’s
‘Wat is dit nou?’ vroeg Browny zich af. ‘Geen idee, maar ik ben er een beetje bang van…’ zei Justus aarzelend.
Het liefst zou hij nu keihard willen wegrennen. ‘Ik ga er eens inkijken.’ Zei Browny na een tijdje erg dapper. ‘Nee!’ schreeuwde Justus, maar hij kon haar niet tegenhouden. |
‘Wat gek… Er gebeurt helemaal niks. Hier, kom ook eens Justus.’
Justus vond het maar een beetje raar maar liep toch naar de buis toe. Opeens kwam er veel wind door de tunnel. |
Toch koos hij ervoor om ook in de buis te stappen, om zijn zus te redden.
Hij kon haar niet missen. Met dezelfde snelheid werd ook Justus omhoog gezapt. |
Maar Browny was nergens te bekennen. Justus begon te schreeuwen:
‘Browny, Browny, waar ben je?’ ‘Oh god, daar is ons kleine ventje. Ik ben hier hoor…’ ‘Browny!’ riep Justus enthousiast. |
‘Wat ben ik blij dat je ongedeerd bent.’ Maar Browny was meer geïnteresseerd in de outfits die er hingen.
‘Moet je kijken wat voor kleding! Zou het mij passen, denk je?’ Maar Justus’ blik werd afgeleid door iets anders. |
‘Wowwwww, stoer! Moet je deze motoren eens zien! Die roze is voor jou en die blauwe voor mij!’
Justus wilde al op de motor gaan zitten. ‘Justus, we weten helemaal niet voor wie dit allemaal is. Misschien is het wel helemaal niet voor ons bedoeld.’ Zei Browny. |
‘Hey Justus en Browny. Niet schrikken en ga zitten. Ik ben Professor Vergetikat en jullie zijn mijn uitverkorene.
De sterren aan de hemel voorspelde al dat er bij huize Forum twee bijzondere kinderen geboren zouden worden. En de sterren hadden nog gelijk ook, want…’ |
‘Hey Lassie, maak die straal niet kapot. Kom op, ga weg daar. Tsssk. Uch, sorry dat was mijn kat, Lassie.
Waar was ik ook alweer? Ohja, de sterren. Die hadden gelijk omdat jullie ook twee bijzondere kinderen zijn.’ |
‘Al vanaf jullie geboorte kunnen jullie speciale dingen.
Misschien kan je je het al niet meer herinneren, maar toen je heel klein was konden jullie zelfs al vliegen.’ Browny en Justus keken elkaar verbaasd aan. |
‘Maar waarom zijn wij eigenlijk de kinderen die speciaal moesten worden? Waarom geen andere familie?’
Browny moest lachen om de vraag van Justus, maar dat kwam vooral omdat ze zenuwachtig was. |
‘Dat moet je aan je voorouder, Deetui Forum, vragen. Hij wilde dat het zo ging.’
‘Nou, oke, bedankt opa!’ zei Browny sarcastisch. ‘Oké, we worden dus superhelden. Welke dingen moeten we dan allemaal doen?’ vroeg Justus. |
‘Dat ligt er maar net aan. Jullie zullen in ieder geval veel te maken hebben met meneer pud *BAM*
Nee hè Lassie, wat doe je nou weer. Sorry jongens! Ik moet gaan!’ |
En het scherm viel uit. ‘Nu weten we nog niet wat we moeten doen.’
‘Ach, wat maakt het uit. We komen er wel achter. We kunnen beter eerst ons kostuum passen.’ ‘Oke dan, wat jij wilt.’ |
‘Deze kast is blauw, dus het lijkt me dat hier mijn kleding in hangt. Snuffel jij maar in die kast daar.’
‘Oeh, ik ben benieuwd welke kleren ik hier allemaal in zie! Huh, het is maar één outfit! Heb ik geen keus ofzo!’ |
‘Nou, jij hebt ook een apenpakje aan, hoor!’ En ze lachen allebei in een deuk.
‘Ik heb ontzettend veel zin in dit avontuur, jij ook, Browny?’ ‘Ja, eigenlijk wel! Bedankt Deetui!’ En ze keken allebei naar boven, alsof daar de hemel was. |
En terwijl Justus zijn pak glad streek en Browny foto’s van zichzelf en haar broertje inlijstte…
|
‘Mwuhahahahahahahahahahahaha’
En dan nu het weer met Ria Dondersteen
Dit programma werd mede mogelijk gemaak door:
Cloedien Productions
Browny BV
En het Forum Management
Cloedien Productions
Browny BV
En het Forum Management