Hoofdstuk 6, Gemis
Ddeemm en Roel komen helemaal tot rust en tot elkaar in het zonnige Frankrijk.
De eerste dag hebben ze vooral aan het zwembad gelegen bij hun basiskamp in het centrum.
Vandaag hebben ze ervoor gekozen om het oude stadscentrum te bezoeken en terrasjes te pakken.
Ze zijn buiten het seizoen gegaan dus er zijn weinig toeristen en is het overal lekker rustig.
Het is echt een tripje waar ze weer dichter bij elkaar komen en al het geruzie in het verleden vergeten.
De eerste dag hebben ze vooral aan het zwembad gelegen bij hun basiskamp in het centrum.
Vandaag hebben ze ervoor gekozen om het oude stadscentrum te bezoeken en terrasjes te pakken.
Ze zijn buiten het seizoen gegaan dus er zijn weinig toeristen en is het overal lekker rustig.
Het is echt een tripje waar ze weer dichter bij elkaar komen en al het geruzie in het verleden vergeten.
Ethan is gelijk goed begonnen aan zijn lessen en het studeren want hij wil een goede start hebben.
Hij woont in een studentenhuis dicht bij de campus, dus hij is zo overal waar hij heen wilt.
De eerste week voelde hij zich nog alleen, maar hij heeft gelukkig al snel vrienden gevonden.
Inmiddels gaat hij overdag naar de universiteit, duikt hij in de middag in de boeken en feest hij 's avonds.
Zijn eerste punt is al binnen en dat is een volle 8 voor Internationale Rechten.
Hij woont in een studentenhuis dicht bij de campus, dus hij is zo overal waar hij heen wilt.
De eerste week voelde hij zich nog alleen, maar hij heeft gelukkig al snel vrienden gevonden.
Inmiddels gaat hij overdag naar de universiteit, duikt hij in de middag in de boeken en feest hij 's avonds.
Zijn eerste punt is al binnen en dat is een volle 8 voor Internationale Rechten.
'Hey Sophie! Eindelijk spreek ik je weer! Heb je mijn uitnodiging niet gezien voor mijn verjaardagsfeest?'
Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn. 'Sophie? Ben je daar nog?' De meisjesstem aan de andere kant kuchte.
'Ja, sorry, Bruce. Ik moet je wat vertellen.' Ze pauzeerde weer eventjes. 'Ik kom niet naar je feestje.'
'Huh. Maar... Hoezo niet?' Hij kreeg een droge keel. 'Het spijt me heel erg, maar ik kan het niet. Deze relatie, op afstand.'
'Sophie, we kunnen toch blijven afspreken?' 'Sorry Bruce, maar ik maak het uit.' En ze hing op.
Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn. 'Sophie? Ben je daar nog?' De meisjesstem aan de andere kant kuchte.
'Ja, sorry, Bruce. Ik moet je wat vertellen.' Ze pauzeerde weer eventjes. 'Ik kom niet naar je feestje.'
'Huh. Maar... Hoezo niet?' Hij kreeg een droge keel. 'Het spijt me heel erg, maar ik kan het niet. Deze relatie, op afstand.'
'Sophie, we kunnen toch blijven afspreken?' 'Sorry Bruce, maar ik maak het uit.' En ze hing op.
Hij wilde verdrietig naar zijn kamer rennen om op bed te huilen, toen hij onderweg Hugo tegenkwam.
Hugo zag dat er wat aan de hand was. 'Bruce, alles goed?' 'Nee!' Bruce schreeuwde het harder dan hij wilde.
'Maar je feestje is morgen. Dat is toch leuk? Of is er iets anders aan de hand?' Bruce raakte driftig.
'Zeg dat feestje maar af! Niemand hoeft te komen. Laat me maar alleen zijn.' Hij stampvoette naar zijn kamer.
Hugo bleef achter en besloot maar te doen wat zijn neefje zei. 'Dan maar met alleen de familie.' zei hij in zichzelf.
Hugo zag dat er wat aan de hand was. 'Bruce, alles goed?' 'Nee!' Bruce schreeuwde het harder dan hij wilde.
'Maar je feestje is morgen. Dat is toch leuk? Of is er iets anders aan de hand?' Bruce raakte driftig.
'Zeg dat feestje maar af! Niemand hoeft te komen. Laat me maar alleen zijn.' Hij stampvoette naar zijn kamer.
Hugo bleef achter en besloot maar te doen wat zijn neefje zei. 'Dan maar met alleen de familie.' zei hij in zichzelf.
Reina was op pad gegaan met Cloedien naar de speeltuin, zodat ze lekker kan spelen. Bij Reina thuis heeft ze niks.
De wandeling was langer dan verwacht voor Reina en besloot ze even op het bankje te gaan zitten.
Cloedien was ondertussen aan het spelen met het zandbakzand. Doordat ze in coma heeft gelegen is Reina nog vaak moe.
Zonder dat ze het in de gaten had viel ze in slaap op het bankje in de speeltuin. Er was verder niemand daar.
Cloedien heeft niks in de gaten en gaat gewoon door met het maken van zandtaartjes.
De wandeling was langer dan verwacht voor Reina en besloot ze even op het bankje te gaan zitten.
Cloedien was ondertussen aan het spelen met het zandbakzand. Doordat ze in coma heeft gelegen is Reina nog vaak moe.
Zonder dat ze het in de gaten had viel ze in slaap op het bankje in de speeltuin. Er was verder niemand daar.
Cloedien heeft niks in de gaten en gaat gewoon door met het maken van zandtaartjes.
'Weet je wat jij nodig hebt? Een make-over!' Roel was quasi-beledigd. 'Nou zeg, vind je me er niet meer uitzien?!'
Ddeemm moest lachen. 'Natuurlijk wel, maar het kan tegenwoordig wel wat hipper. Je draagt dat al jaren!'
Roel wist dat ze gelijk had, dus hij stemde ermee in. Ze gingen eerst naar de Franse kapper en daarna naar het marktje.
Ddeemm had een leuk kraampje gevonden waar ze hippe kleding hadden die Roel ook nog eens goed stonden.
Hij paste het aan en Ddeemm was helemaal verkocht. 'Staat me goed, hè schat?' Ze bezegelde dat met een kus.
Ddeemm moest lachen. 'Natuurlijk wel, maar het kan tegenwoordig wel wat hipper. Je draagt dat al jaren!'
Roel wist dat ze gelijk had, dus hij stemde ermee in. Ze gingen eerst naar de Franse kapper en daarna naar het marktje.
Ddeemm had een leuk kraampje gevonden waar ze hippe kleding hadden die Roel ook nog eens goed stonden.
Hij paste het aan en Ddeemm was helemaal verkocht. 'Staat me goed, hè schat?' Ze bezegelde dat met een kus.
'Ik ben hier om mijn excuses aan te bieden.' De vader van Simhorselady en Ddeemm was er inmiddels bij gaan zitten.
Simhorselady ging ernaast zitten. Ze zei verder niks. 'Het spijt me echt heel erg dat ik er te weinig ben geweest.'
'Ben je wel lekker op tijd mee.' 'Wil je me alsjeblieft nog een kans geven? De laatste? Ik beloof het goed met je te maken!'
Zijn stem brak tijdens praten en opeens kreeg Simhorselady medelijden met de oude man naast haar.
'Je bent er nooit geweest in mijn jeugd, maar als je dit echt meent, wil ik je best nog een kans geven.'
Simhorselady ging ernaast zitten. Ze zei verder niks. 'Het spijt me echt heel erg dat ik er te weinig ben geweest.'
'Ben je wel lekker op tijd mee.' 'Wil je me alsjeblieft nog een kans geven? De laatste? Ik beloof het goed met je te maken!'
Zijn stem brak tijdens praten en opeens kreeg Simhorselady medelijden met de oude man naast haar.
'Je bent er nooit geweest in mijn jeugd, maar als je dit echt meent, wil ik je best nog een kans geven.'
Reina opende rustig haar ogen. Ze was helemaal uitgerust van de powernap die ze had gemaakt.
Toen ze rechtop ging zitten zag ze alleen Cloedien nergens meer. Ze schrok op van het bankje.
'Cloedien?! Cloedien?!' Ze kreeg geen geluid terug te horen. 'Ga nu geen verstoppertje spelen.'
Reina werd geïrriteerd. Maar er kwam geen reactie. Ze keek achter elk speeltoestel, maar ze was nergens.
'Oh shit, dit is niet goed.' fluisterde ze in zichzelf terwijl ze 112 belde. 'Hallo? Ik wil een vermist kind opgeven.'
Toen ze rechtop ging zitten zag ze alleen Cloedien nergens meer. Ze schrok op van het bankje.
'Cloedien?! Cloedien?!' Ze kreeg geen geluid terug te horen. 'Ga nu geen verstoppertje spelen.'
Reina werd geïrriteerd. Maar er kwam geen reactie. Ze keek achter elk speeltoestel, maar ze was nergens.
'Oh shit, dit is niet goed.' fluisterde ze in zichzelf terwijl ze 112 belde. 'Hallo? Ik wil een vermist kind opgeven.'