Hoofdstuk 4, Twijfel
De ochtend na het vrijgezellenfeestje zitten de mannen met kleine oogjes aan het ontbijt. "Ethan, ik twijfel toch een beetje."
Ethan schrikt ervan. "Of je morgen wel met me wilt trouwen?" vraagt hij verbaasd. Seth moet lachen en verslikt zich bijna.
"Nee, nee. Dat niet, natuurlijk niet. Maar moeten we dit echt wel door laten gaan? Je vader in een rolstoel en alle geldproblemen?"
Ethan gaat er weer tegen in. "Geen sprake van. Schat, als we het ooit moeten doen, dan is het zeker nu. En niet alleen omdat ik zoveel van je houd.
Dit is juist een tijd voor een goed feestje en samen de liefde vieren. Ik denk dat iedereen daar wel aan toe is, juist nu.
Dit weekend wordt ons weekend en met iedereen gaan we gewoon even alles vergeten en een leuke tijd hebben." "Ik houd van je." zegt Seth.
Ethan beantwoordt die boodschap met een kus. "Ik toch ook van jou. Ik kan niet wachten totdat ik je mijn man kan noemen."
Ethan schrikt ervan. "Of je morgen wel met me wilt trouwen?" vraagt hij verbaasd. Seth moet lachen en verslikt zich bijna.
"Nee, nee. Dat niet, natuurlijk niet. Maar moeten we dit echt wel door laten gaan? Je vader in een rolstoel en alle geldproblemen?"
Ethan gaat er weer tegen in. "Geen sprake van. Schat, als we het ooit moeten doen, dan is het zeker nu. En niet alleen omdat ik zoveel van je houd.
Dit is juist een tijd voor een goed feestje en samen de liefde vieren. Ik denk dat iedereen daar wel aan toe is, juist nu.
Dit weekend wordt ons weekend en met iedereen gaan we gewoon even alles vergeten en een leuke tijd hebben." "Ik houd van je." zegt Seth.
Ethan beantwoordt die boodschap met een kus. "Ik toch ook van jou. Ik kan niet wachten totdat ik je mijn man kan noemen."
Simhorselady en Ddeemm maken zich nog steeds zorgen over hun moeder. "Is dit wel zo'n verstandig idee?" vraagt Ddeemm zich af.
"Ja, we kunnen haar toch moeilijk thuis achter laten? Je hebt gezien wat daar van komt, we hebben geen andere keuze."
Ze twijfelen of ze Maria wel mee moeten laten gaan naar het huwelijksweekend van Seth en Ethan. "En wat als het nou niet gaat?"
"Dan gaat het niet, maar dan zijn we er in ieder geval bij en kunnen we haar in de gaten houden. Hier laten is echt geen optie."
"Nee, daar heb je wel gelijk in." zegt Ddeemm. "En kunnen we niet een soort van oppas regelen?" vraagt Simhorselady.
"Dat is veel te kort dag joh. We redden ons wel dit weekend met mama, voor onze zoons, die vinden dat ook vast leuk."
"Ja, we kunnen haar toch moeilijk thuis achter laten? Je hebt gezien wat daar van komt, we hebben geen andere keuze."
Ze twijfelen of ze Maria wel mee moeten laten gaan naar het huwelijksweekend van Seth en Ethan. "En wat als het nou niet gaat?"
"Dan gaat het niet, maar dan zijn we er in ieder geval bij en kunnen we haar in de gaten houden. Hier laten is echt geen optie."
"Nee, daar heb je wel gelijk in." zegt Ddeemm. "En kunnen we niet een soort van oppas regelen?" vraagt Simhorselady.
"Dat is veel te kort dag joh. We redden ons wel dit weekend met mama, voor onze zoons, die vinden dat ook vast leuk."
Reina is misschien niet altijd het goedgemutst, maar vandaag heeft ze helemaal nergens zin in om te gaan doen.
Nu ze zwanger is van een tweeling en haar geld kwijt is, heeft ze al helemaal een pokkehumeur en dat blijkt ook.
Ze zit al de hele dag op de bank met een bak ijs misdaadseries te kijken. Dan voelt ze één van de kindjes schoppen in de buik.
"Hé, houd eens even op daar beneden! Ik probeer hier even niet aan jullie te denken en dat helpt zo niet, hè!" roept ze naar haar buik.
"Mag ik alsjeblieft nog even één dag rust voordat ik naar dat gore liefdesweekend moet van mijn broer. Heb ik dus echt geen zin in."
De baby lijkt het te horen, want er wordt gestopt met schoppen. "Dankjewel, goed dat jullie zo goed luisteren!" zegt ze cynisch.
Nu ze zwanger is van een tweeling en haar geld kwijt is, heeft ze al helemaal een pokkehumeur en dat blijkt ook.
Ze zit al de hele dag op de bank met een bak ijs misdaadseries te kijken. Dan voelt ze één van de kindjes schoppen in de buik.
"Hé, houd eens even op daar beneden! Ik probeer hier even niet aan jullie te denken en dat helpt zo niet, hè!" roept ze naar haar buik.
"Mag ik alsjeblieft nog even één dag rust voordat ik naar dat gore liefdesweekend moet van mijn broer. Heb ik dus echt geen zin in."
De baby lijkt het te horen, want er wordt gestopt met schoppen. "Dankjewel, goed dat jullie zo goed luisteren!" zegt ze cynisch.
Ddeemm heeft er sinds de ontvoering nogal moeite mee dat ze Cloedien moet afstaan aan een oppas voor het komende weekend.
"Kunnen we haar echt niet meenemen?" vraagt ze aan Roel. "Je weet toch hoe het ging op ons verjaardagsfeest, het ging niet."
"Ja, maar..." "En ik kan ook niet helpen nu ik in een rolstoel zit, hè. De zorg komt helemaal bij jou te liggen dan." zegt Roel.
"En dan kan ik alsnog heel het weekend gaan babysitten op mama. Roel, ik weet het niet hoor, ik ben behoorlijk zenuwachtig eerlijk gezegd."
Roel rolt naar haar toe. "Schat, Cloedien is in goede handen bij de oppas. We kennen haar nu al een tijdje en weten dat ze goed is."
"Dat is waar." zegt Ddeemm. "Maar mijn moederhart vindt het lastig. Maar je hebt gelijk, dit weekend staat in het teken van Ethan en Seth."
"Kunnen we haar echt niet meenemen?" vraagt ze aan Roel. "Je weet toch hoe het ging op ons verjaardagsfeest, het ging niet."
"Ja, maar..." "En ik kan ook niet helpen nu ik in een rolstoel zit, hè. De zorg komt helemaal bij jou te liggen dan." zegt Roel.
"En dan kan ik alsnog heel het weekend gaan babysitten op mama. Roel, ik weet het niet hoor, ik ben behoorlijk zenuwachtig eerlijk gezegd."
Roel rolt naar haar toe. "Schat, Cloedien is in goede handen bij de oppas. We kennen haar nu al een tijdje en weten dat ze goed is."
"Dat is waar." zegt Ddeemm. "Maar mijn moederhart vindt het lastig. Maar je hebt gelijk, dit weekend staat in het teken van Ethan en Seth."
De dag na het interview blijven de inboxen van Nala en Bruce vollopen met vele berichtjes, zowel positieve en negatieve.
Vooral op Nala wordt er veel gescholden en getierd op de sociale media, omdat ze zo hakkelde bij 'De Filmwereld Draait Door'.
Onder andere "Wat een lelijke meid is die Nala, kan niet eens wat zeggen" en "En zij heeft een hoofdrol? Snap ik niet. #hakkelwijf"
Nala leest de berichten en wordt er verdrietig van. "Wat een domme, dikke trol. Zenden ze dit nu uit bij de Publieke? Vast voor diversiteit, blegh!"
Bruce leest ze ook en zegt tegen haar: "Niet op letten. Ze hebben geen idee waar ze het over hebben!" Dan begint Nala te huilen.
Vooral op Nala wordt er veel gescholden en getierd op de sociale media, omdat ze zo hakkelde bij 'De Filmwereld Draait Door'.
Onder andere "Wat een lelijke meid is die Nala, kan niet eens wat zeggen" en "En zij heeft een hoofdrol? Snap ik niet. #hakkelwijf"
Nala leest de berichten en wordt er verdrietig van. "Wat een domme, dikke trol. Zenden ze dit nu uit bij de Publieke? Vast voor diversiteit, blegh!"
Bruce leest ze ook en zegt tegen haar: "Niet op letten. Ze hebben geen idee waar ze het over hebben!" Dan begint Nala te huilen.
Nadat Hugo met lood in de schoenen moest vertellen dat het geld weg was, werd zijn gemoedstoestand ook chagerijniger.
"Hoe kon ik nou zo dom zijn en erin trappen? Ik ben echt een enorme sukkel. Aaaah." schreeuwt hij naar Simhorselady.
"Hugo, doe even rustig, Cloedien ligt te slapen." Simhorselady probeert hem te sussen. "Ik zei toch ook dat het een slecht plan was."
"Ja, ja, ja. Dat weet ik nu ook wel. Je hoeft het er niet in te wrijven, je hebt gelijk! Is dat wat je wilt horen?" Hugo wordt nog bozer.
"Moet je niet boos op mij worden! Ik heb dit niet veroorzaakt. Doe eens even rustig, met deze houding komen we ook nergens."
"Hoe kon ik nou zo dom zijn en erin trappen? Ik ben echt een enorme sukkel. Aaaah." schreeuwt hij naar Simhorselady.
"Hugo, doe even rustig, Cloedien ligt te slapen." Simhorselady probeert hem te sussen. "Ik zei toch ook dat het een slecht plan was."
"Ja, ja, ja. Dat weet ik nu ook wel. Je hoeft het er niet in te wrijven, je hebt gelijk! Is dat wat je wilt horen?" Hugo wordt nog bozer.
"Moet je niet boos op mij worden! Ik heb dit niet veroorzaakt. Doe eens even rustig, met deze houding komen we ook nergens."
Bruce schrikt van de reactie van zijn vriendin en loopt er naar toe. "Je moet ze niet lezen. Die mensen hebben zelf geen leven."
Snikkend zegt ze: "Je snapt het niet. Jij krijgt allemaal positieve berichten en mij noemen ze dik en dom en weet ik het allemaal."
Bruce steekt zijn handen voor zich uit en Nala valt in zijn armen. "Ze hebben geen idee wat ze zeggen. Ze zijn gewoon jaloers."
Terwijl ze blijft huilen zegt Bruce: "Ik weet wel beter wie je bent en ik ben hartstikke verliefd op je, dat telt toch veel meer?"
Dan ontvouwt ze zich uit de knuffel. "Dat is echt wat anders, je snapt het niet. Laat me maar." Ze gaat verdrietig naar huis.
Bruce blijft verbaasd achter in zijn kamer. "Is het nu mijn schuld? Ik heb toch niks fout gedaan?" vraagt hij zich af.
Snikkend zegt ze: "Je snapt het niet. Jij krijgt allemaal positieve berichten en mij noemen ze dik en dom en weet ik het allemaal."
Bruce steekt zijn handen voor zich uit en Nala valt in zijn armen. "Ze hebben geen idee wat ze zeggen. Ze zijn gewoon jaloers."
Terwijl ze blijft huilen zegt Bruce: "Ik weet wel beter wie je bent en ik ben hartstikke verliefd op je, dat telt toch veel meer?"
Dan ontvouwt ze zich uit de knuffel. "Dat is echt wat anders, je snapt het niet. Laat me maar." Ze gaat verdrietig naar huis.
Bruce blijft verbaasd achter in zijn kamer. "Is het nu mijn schuld? Ik heb toch niks fout gedaan?" vraagt hij zich af.
Maria zit in haar kamer en hoort een hoop kabaal uit de kamer naast haar, waar Hugo naar Simhorselady aan het schreeuwen is.
"Kan dat wat zachter? Ik heb nergens rust!" zegt ze knorrig. Ze legt haar boek aan de kant die ze aan het lezen was op bed.
Ze loopt richting de muur en luistert mee naar de ruzie aan de andere kant, maar ze verstaat er niet veel van.
Af en toe wel wat flarden opvangen die verstaanbaar genoeg zijn om te kunnen horen. Ze leunt wat dichter tegen de muur aan.
"Komen we nergens? Xiam heeft ... ons geld afgepakt, ..., ook van Ddeemm en onze kinderen! Hoe .... rustig zijn?"
"Pffff." verzucht Maria. "Het kan ook nooit eens een keer beschaafd gaan in dit huis. Maarja, dat krijg je ervan als je zo leeft."
"Kan dat wat zachter? Ik heb nergens rust!" zegt ze knorrig. Ze legt haar boek aan de kant die ze aan het lezen was op bed.
Ze loopt richting de muur en luistert mee naar de ruzie aan de andere kant, maar ze verstaat er niet veel van.
Af en toe wel wat flarden opvangen die verstaanbaar genoeg zijn om te kunnen horen. Ze leunt wat dichter tegen de muur aan.
"Komen we nergens? Xiam heeft ... ons geld afgepakt, ..., ook van Ddeemm en onze kinderen! Hoe .... rustig zijn?"
"Pffff." verzucht Maria. "Het kan ook nooit eens een keer beschaafd gaan in dit huis. Maarja, dat krijg je ervan als je zo leeft."