Hoofdstuk 2, Moeder
Reina wordt de cel geïnstrueerd door de agent, nadat ze zich heeft moeten omkleden in een oranje gewaad.
"Oh nee, agentje, doe me niks." Reina's celgenote gooit haar handen in de lucht alsof ze onder schot staat.
"Mevrouw Kovalev, gedraagt u zich normaal." De agent spreekt haar toe en draait zich om. Ze steekt haar tong naar hem uit.
"Niks van aantrekken, die mannetjes hier bij de politie hebben allemaal compensatiegedrag. Je wilt niet weten." Reina kijkt haar aan.
"Ik ben Jovana Kovalev, maar noem me maar Jo." Reina schudt de uitgestoken hand. "Ik ben Reina."
"Oh nee, agentje, doe me niks." Reina's celgenote gooit haar handen in de lucht alsof ze onder schot staat.
"Mevrouw Kovalev, gedraagt u zich normaal." De agent spreekt haar toe en draait zich om. Ze steekt haar tong naar hem uit.
"Niks van aantrekken, die mannetjes hier bij de politie hebben allemaal compensatiegedrag. Je wilt niet weten." Reina kijkt haar aan.
"Ik ben Jovana Kovalev, maar noem me maar Jo." Reina schudt de uitgestoken hand. "Ik ben Reina."
Bruce heeft vandaag voor het eerst kennisgemaakt met de cast en crew van zijn film en heeft een doorspreekrepetitie.
Hij is uitgenodigd in het huis van de regisseur van zijn film, Dick Waal, die uitzicht heeft over de hele stad.
Ze zitten met z'n allen aan tafel en lezen het script door om ervoor te zorgen dat alle neuzen dezelfde kant op staan.
"Bruce, begin maar met scène 12 samen met Nala." Dick wijst naar het meisje dat naast Bruce zit.
"Hoi, ik ben Nala." zegt ze vrolijk tegen Bruce, die heel eventjes verlegen werd. "Hey, Bruce. Uhm, zullen we beginnen?"
Hij is uitgenodigd in het huis van de regisseur van zijn film, Dick Waal, die uitzicht heeft over de hele stad.
Ze zitten met z'n allen aan tafel en lezen het script door om ervoor te zorgen dat alle neuzen dezelfde kant op staan.
"Bruce, begin maar met scène 12 samen met Nala." Dick wijst naar het meisje dat naast Bruce zit.
"Hoi, ik ben Nala." zegt ze vrolijk tegen Bruce, die heel eventjes verlegen werd. "Hey, Bruce. Uhm, zullen we beginnen?"
"Loopt u maar even mee naar mijn bureau." Roel loopt een agent achterna de gang door naar een andere kamer.
Hij is op het politiebureau om het één en ander door te spreken over de vermissing van zijn dochter Cloedien.
Als hij bij het bureau aankomt ziet hij zijn nichtje achter de tralies zitten. "Huh, is dat Reina?" vraagt hij aan de agent.
"Ja, familie?" "Ja, mijn nichtje. Wat doet ze hier?" "Ze wordt verdacht van de inbraak in het museum en de diefstal van de kroonjuwelen."
"Mag ik naar haar toe?" "Nee, ze mag nog geen bezoek ontvangen tot ze is verhoord. Maar je had een dreigbrief ontvangen zei je?"
Hij is op het politiebureau om het één en ander door te spreken over de vermissing van zijn dochter Cloedien.
Als hij bij het bureau aankomt ziet hij zijn nichtje achter de tralies zitten. "Huh, is dat Reina?" vraagt hij aan de agent.
"Ja, familie?" "Ja, mijn nichtje. Wat doet ze hier?" "Ze wordt verdacht van de inbraak in het museum en de diefstal van de kroonjuwelen."
"Mag ik naar haar toe?" "Nee, ze mag nog geen bezoek ontvangen tot ze is verhoord. Maar je had een dreigbrief ontvangen zei je?"
"Hey mam, hoe is het?" Simhorselady en Ddeemm zijn op bezoek in hun ouderlijk huis bij hun moeder Maria.
"Wat leuk dat jullie komen! Was John ook niet bij jullie of wel? Ik weet het al niet meer!" Ze begint te lachen.
Ddeemm kijkt haar zus geschrokken aan. "Mam, we moeten je wat vertellen." "Dat mag. Willen jullie een koekje?"
Ze houdt een open koektrommel voor haar dochters neus. "Nee, dankje. Ga alsjeblieft even zitten." Ze nemen alledrie plaats.
"Papa is er niet meer. Hij is overleden." Even blijft het stil, tot Maria begint te huilen. "Dood, hoezo dood? Hij leefde net nog?"
Simhorselady slaat een arm om haar moeder heen. "Ik weet het, maar hij heeft bij ons zijn laatste adem uitgeblazen."
"Wat leuk dat jullie komen! Was John ook niet bij jullie of wel? Ik weet het al niet meer!" Ze begint te lachen.
Ddeemm kijkt haar zus geschrokken aan. "Mam, we moeten je wat vertellen." "Dat mag. Willen jullie een koekje?"
Ze houdt een open koektrommel voor haar dochters neus. "Nee, dankje. Ga alsjeblieft even zitten." Ze nemen alledrie plaats.
"Papa is er niet meer. Hij is overleden." Even blijft het stil, tot Maria begint te huilen. "Dood, hoezo dood? Hij leefde net nog?"
Simhorselady slaat een arm om haar moeder heen. "Ik weet het, maar hij heeft bij ons zijn laatste adem uitgeblazen."
"Waarom zit je hier eigenlijk meissie?" Jo ging naast Reina zitten die al een uur stil op de bank in de cel zat.
"Ze verdenken me van inbraak in het museum." Jo zei even niets. "Wil je niet weten of het waar is?" vroeg Reina.
"Natuurlijk is het niet waar, iedereen die in de gevangenis zit is onschuldig." Ze knipoogde naar Reina.
Reina gaf een klein glimlachje en vroeg: "En jij?" "Ik heb mijn man gewurgd nadat hij me voor de zoveelste keer sloeg."
Reina moest slikken. "Maar wees maar niet bang hoor meissie, er zijn nog genoeg mannen in de wereld. Dit was zijn verdiende loon."
"Ze verdenken me van inbraak in het museum." Jo zei even niets. "Wil je niet weten of het waar is?" vroeg Reina.
"Natuurlijk is het niet waar, iedereen die in de gevangenis zit is onschuldig." Ze knipoogde naar Reina.
Reina gaf een klein glimlachje en vroeg: "En jij?" "Ik heb mijn man gewurgd nadat hij me voor de zoveelste keer sloeg."
Reina moest slikken. "Maar wees maar niet bang hoor meissie, er zijn nog genoeg mannen in de wereld. Dit was zijn verdiende loon."
Ook Seth was inmiddels in een spijkerbroek en hemd gesneld, tot Ethan hem definitief de deur wees.
"Ik wil je sorry's niet. Het enige wat ik wil nu is dat ook jij nu uit dit huis vertrekt. Ga maar weg."
Seth keek beteuterd naar Ethan. "Nu! Ik hoef even niet meer te luisteren naar je slechte excuusjes."
Seth wilde naar zijn blouse lopen, maar Ethan greep hem bij zijn bovenarm en trok hem mee naar de achterdeur.
Ethan gaf hem een duwtje na. "Ik wil je hier voorlopig niet meer zien." Hij wees Seth woedend na.
Verdrietig liep Seth in zijn hemd de tuin uit, nog geen idee waar hij heen zou gaan.
"Ik wil je sorry's niet. Het enige wat ik wil nu is dat ook jij nu uit dit huis vertrekt. Ga maar weg."
Seth keek beteuterd naar Ethan. "Nu! Ik hoef even niet meer te luisteren naar je slechte excuusjes."
Seth wilde naar zijn blouse lopen, maar Ethan greep hem bij zijn bovenarm en trok hem mee naar de achterdeur.
Ethan gaf hem een duwtje na. "Ik wil je hier voorlopig niet meer zien." Hij wees Seth woedend na.
Verdrietig liep Seth in zijn hemd de tuin uit, nog geen idee waar hij heen zou gaan.