Hoofdstuk 1, ontknoping
Het leek net of Hugo de stem van Simhorselady hoorde. Hij dacht heel even dat het een droom was.
Maar toch was hij zo nieuwsgierig en hij keek om zich heen of ze echt niet ergens was.
En toen viel zijn oog op een bloedmooie vrouw, wie hij recht in de ogen aankeek. Er kwam een traan door.
Een traan van geluk toen hij zijn vrouw weer terug zag. Zonder te aarzelen rende hij op haar af.
Maar toch was hij zo nieuwsgierig en hij keek om zich heen of ze echt niet ergens was.
En toen viel zijn oog op een bloedmooie vrouw, wie hij recht in de ogen aankeek. Er kwam een traan door.
Een traan van geluk toen hij zijn vrouw weer terug zag. Zonder te aarzelen rende hij op haar af.
Ze vlogen elkaar direct in de armen en lieten elkaar voor minutenlang niet los.
'Hoe kan dit?' bleef Hugo steeds maar opratelen. Nog vol ongeloof lieten ze elkaar los.
'Jij was toch dood?' vroeg hij. Maar van blijdschap knuffelde hij haar nog een keer.
'Dood? Hebben ze gezegd dat ik dood was?' Hugo knikte. 'Ik zal wel uitleggen wat er is gebeurd.'
En hand in hand liepen ze naar het kamp waar de rest van de familie was.
'Hoe kan dit?' bleef Hugo steeds maar opratelen. Nog vol ongeloof lieten ze elkaar los.
'Jij was toch dood?' vroeg hij. Maar van blijdschap knuffelde hij haar nog een keer.
'Dood? Hebben ze gezegd dat ik dood was?' Hugo knikte. 'Ik zal wel uitleggen wat er is gebeurd.'
En hand in hand liepen ze naar het kamp waar de rest van de familie was.
Ddeemm blijk zwanger te zijn en veel vrouwen zouden daar juist blij om zijn.
Maar bij haar was het meer een nachtmerrie dan een droom die uitkomt. Ze wist niet van wie de baby was.
"Wat nou als ik gewoon vertel dat de baby van Roel is, dan komt het allemaal toch wel goed? Geen probleem.
Maar wat als hij of zijn bruin haar heeft en sprekend op Hugo lijkt? Moet Hugo het misschien weten?
Wil Hugo dit überhaupt wel?" Ddeemm was bang wat er komen ging. Maar toch voelde ze even aan de buik.
"Één ding is zeker, ik laat hem of haar niet van me afpakken."
Maar bij haar was het meer een nachtmerrie dan een droom die uitkomt. Ze wist niet van wie de baby was.
"Wat nou als ik gewoon vertel dat de baby van Roel is, dan komt het allemaal toch wel goed? Geen probleem.
Maar wat als hij of zijn bruin haar heeft en sprekend op Hugo lijkt? Moet Hugo het misschien weten?
Wil Hugo dit überhaupt wel?" Ddeemm was bang wat er komen ging. Maar toch voelde ze even aan de buik.
"Één ding is zeker, ik laat hem of haar niet van me afpakken."
Simhorselady vertelde het verhaal van waarom ze nou vermist was.
Blijkbaar was ze de verkeerde auto's achterna gereden, toen ze op missie moest.
Ergens midden in de woestijn hield de auto er mee op. Sindsdien dwaalde ze rond in de woestijn tot enkele minuten geleden.
'En dat is wat er is gebeurd. Maar wat doe jij hier eigenlijk?' vroeg ze. Maar net toen Hugo haar wilde vertellen over de begrafenis.
'Hey, zusje! Wat heb ik je gemist!' riep ze en Simhorselady rende op Ddeemm af.
Blijkbaar was ze de verkeerde auto's achterna gereden, toen ze op missie moest.
Ergens midden in de woestijn hield de auto er mee op. Sindsdien dwaalde ze rond in de woestijn tot enkele minuten geleden.
'En dat is wat er is gebeurd. Maar wat doe jij hier eigenlijk?' vroeg ze. Maar net toen Hugo haar wilde vertellen over de begrafenis.
'Hey, zusje! Wat heb ik je gemist!' riep ze en Simhorselady rende op Ddeemm af.
Nadat Bruce het zeemeerwier had ingeslikt had hij hier uren staan wachten totdat hij iets zou voelen.
Al was het maar een tinteling of een kramp in zijn pink, hij wilde transformeren tot zeemeerSim. Maar helaas...
Na uren in hoop te hebben gezeten, brak hij. Hij wist dat het transformeren was mislukt en dat hij nooit een zeemeerSim kon worden.
Hij barstte in huilen uit. Met nog een klein beetje hoop droogde hij zijn tranen. Misschien duurde het gewoon wat langer.
Al was het maar een tinteling of een kramp in zijn pink, hij wilde transformeren tot zeemeerSim. Maar helaas...
Na uren in hoop te hebben gezeten, brak hij. Hij wist dat het transformeren was mislukt en dat hij nooit een zeemeerSim kon worden.
Hij barstte in huilen uit. Met nog een klein beetje hoop droogde hij zijn tranen. Misschien duurde het gewoon wat langer.
'Hey, zusje! Wat heb ik je gemist!' Die stem herkende Ddeemm meteen en ze liet haar boek vallen.
'Zus! Wat... Je leeft nog? Hoe kan dit?' En zo vertelde Simhorselady ook het hele verhaal aan Ddeemm.
'Wat heb ik jou gemist.' zei Ddeemm en ze gaf haar een knuffel. 'Ik jou ook.' zei Simhorselady.
Hugo was naar Roel toe gelopen. 'Wat ben je aan het doen, broertje?'
'Ik ben alvast aan het kijken of ik een extra ticket voor de terugreis kan boeken, nu Simhorselady terug is.'
'Wat ben je toch ook af en toe zo lief.' zei Hugo.
'Zus! Wat... Je leeft nog? Hoe kan dit?' En zo vertelde Simhorselady ook het hele verhaal aan Ddeemm.
'Wat heb ik jou gemist.' zei Ddeemm en ze gaf haar een knuffel. 'Ik jou ook.' zei Simhorselady.
Hugo was naar Roel toe gelopen. 'Wat ben je aan het doen, broertje?'
'Ik ben alvast aan het kijken of ik een extra ticket voor de terugreis kan boeken, nu Simhorselady terug is.'
'Wat ben je toch ook af en toe zo lief.' zei Hugo.
Ethan vond het geweldig nieuws dat Seth nu ook zijn liefde had toegegeven aan hem.
Hij wilde hem een knuffel geven, maar dat hield Seth tegen. 'Dit moeten we niet doen.' zei Seth.
'Waarom niet? We vinden elkaar toch leuk?' zegt Ethan een beetje beteuterd. 'Ja, natuurlijk vind ik je leuk.
En ik zou je ook voor geen goud willen missen. Maar we kunnen dit niet zomaar in het openbaar doen.
Dat is hartstikke raar.' zegt Seth. 'Ja oke, daar heb je misschien dan ook wel gelijk in.'
Hij wilde hem een knuffel geven, maar dat hield Seth tegen. 'Dit moeten we niet doen.' zei Seth.
'Waarom niet? We vinden elkaar toch leuk?' zegt Ethan een beetje beteuterd. 'Ja, natuurlijk vind ik je leuk.
En ik zou je ook voor geen goud willen missen. Maar we kunnen dit niet zomaar in het openbaar doen.
Dat is hartstikke raar.' zegt Seth. 'Ja oke, daar heb je misschien dan ook wel gelijk in.'
Sinds de begrafenis had niemand Reina meer gesproken. Ze had zich afgezonderd van de rest.
Dat berichtje wat ze had gekregen van Morris zat haar niet lekker, zeker de laatste zin niet.
Ik was nog niet klaar met je. Wat ging hij nu weer doen?
Ze durfde niet meer terug te gaan naar huis, hij zou weer komen. Ze voelde zich vooral erg eenzaam.
Ze zag Roel aankomen lopen die naar het toilet wilde. Ze droogde haar tranen.
Dat berichtje wat ze had gekregen van Morris zat haar niet lekker, zeker de laatste zin niet.
Ik was nog niet klaar met je. Wat ging hij nu weer doen?
Ze durfde niet meer terug te gaan naar huis, hij zou weer komen. Ze voelde zich vooral erg eenzaam.
Ze zag Roel aankomen lopen die naar het toilet wilde. Ze droogde haar tranen.
'Hey, Reina, geweldig nieuws! Je moeder leeft nog.' 'Echt?' Dat maakte Reina toch weer blij.
'Wacht eens even, heb je gehuild?' vroeg Roel bezorgd. Reina baalde dat het zichtbaar was.
Ze had er absoluut geen zin in om over te praten. Toch brak ze omdat ze erg emotioneel was, ook van haar moeder.
'Ja.' zei ze zachtjes. 'Maar wat is er dan? Kan ik je helpen?' vroeg Roel. 'Het is een jongen.' zei Reina.
Ze vertelde het hele verhaal wat er was gebeurd. 'Daar moet je iets aan doen en des noods help ik je wel!' zei Roel dapper.
'Dankjewel oom.' En ze gaf haar oom een knuffel.
'Wacht eens even, heb je gehuild?' vroeg Roel bezorgd. Reina baalde dat het zichtbaar was.
Ze had er absoluut geen zin in om over te praten. Toch brak ze omdat ze erg emotioneel was, ook van haar moeder.
'Ja.' zei ze zachtjes. 'Maar wat is er dan? Kan ik je helpen?' vroeg Roel. 'Het is een jongen.' zei Reina.
Ze vertelde het hele verhaal wat er was gebeurd. 'Daar moet je iets aan doen en des noods help ik je wel!' zei Roel dapper.
'Dankjewel oom.' En ze gaf haar oom een knuffel.